Pasen in Serui

Zoals afgesproken zijn we vrijdagmorgen naar Serui gevlogen met Susi air
Kleine vliegtuigen waarin 12 passagiers meekunnen, de copiloot bleek een Vlaming te zijn en op de terugreis een Nederlander.
Op het eiland Yapen aangekomen stond de auto met chauffeur klaar is het nog anderhalf uur reiden naar Serui.
Het oude vliegveld lag in de stad, de vraag waarom men een locatie voor een nieuw vliegveld zover van de stad is kiest, blijft onbeantwoord.
De rit was niet alleen lang maar ook mooi, de chauffeur nam de tijd om ons de mooiste plaatsen op de route te laten zien.
Je kunt zien dat de grond hier veel vruchtbaarder is dan in Biak, er groeien mooie maïskolven en de natuur is overweldigend enorme bomen en planten.
Het hotel was laten we zeggen sober maar met een goede wc en douche, ook veel waard, je moet wel zelf achter een handdoek aan want die vergeten ze.
Het ontbijt, koffie en thee waren inclusief, er stond brood en boter en als beleg jam en jam, er waren geen messen alleen plastic lepels waarmee we dus ons brood smeerden.
Na een korte rust hebben we een tocht in en rondom Serui gemaakt, het is een veel kleiner stadje dan Biak, we hadden even een andere chauffeur die een rijstijl had waarbij je steeds dacht nu blaast hij de motor op.
onderweg kwamen een stel fietsers tegen een daarvan kwam terug om aan de chauffeur te vragen wie wij waren hoelang wij hier bleven en waar, hij was volgens de chauffeur van de geheime dienst????
Wij informeerden of het mogelijk was om de Paradijsvogels te gaan zien, dat kon, dus op pad naar iemand die ons met een snelle boot kon brengen, de eerste vroeg 20 miljoen !!! maar gelukkig vonden we een andere boot.
De jongen vertelde dat hij in drie en een half uur naar de plaats van de paradijsvogels kon varen zodat het in een dag mogelijk was, zou dat niet lukken je kon overnachten in een cottage die erbij was.
We hadden brood en water gekocht dus, zaterdagmorgen om vijf uur vertrokken.
De reis was een grote ellende we zaten onderdak op planken van zo’n 12cm breed en moesten ons aan balkjes en randjes vast houden om in evenwicht te blijven.
Een hels kabaal en de boot klapte steeds op de golven net of je met een auto knalhard door een enorm gat in de weg rijd.
Er waren twee buitenboord motoren maar de ene kregen ze niet aan de praat of voor even en dat ging maar door, je twijfelt dan wat je moet doen laten terugkeren of doorgaan, we hebben dat laatste gedaan maar het was geen pretje.
Halverwege moesten we om het eiland heen, dwars door de gevaarlijke branding van de oceaan, de golven waren zo verschrikkelijk hoog, gelukkig hadden ze bij een haven halverwege een extra man met ervaring opgepikt.
Uiteindelijk kwamen wij na 6 uur op de plaats van bestemming aan.
Alles deed zeer van het langdurig ongemakkelijke zitten en stoten, je rug, hoofd maar vooral je achterwerk vreselijk.
Maar we hebben wel de paradijsvogels gezien en dat was alle narigheid wel waard, we gingen samen met een gids naar de plaats waar de paradijsvogels zich op min of meer vaste tijden samen komen.
Niemand weet waar zij hun nesten hebben, maar zij komen samen in wat zij hier noemen de speelbomen, altijd in dezelfde bomen die vrij dicht bij elkaar zijn.
Het is belangrijk dat er eerst een vrouwtje komt en die maakt lokkende geluiden dan komen er mannetjes op af die hun best doen hun veren zo mooi mogelijk te laten zien.
Het is wel lastig dat zij wel op 15 meter hoogte zitten want je moet echt met je hoofd in je nek staan kijken maar het zijn zulke prachtige vogels ongelooflijk.
Zijn komen in de loop van de middag en tot een uur of 6 kun je als je geluk heb ze zien, foto’s maken is wel moeilijk omdat er vaak blad in de weg zit.
Om een uur of 6 in de morgen zijn ze er ook.
We huurden een kamer met vier matrassen en gingen gekleed op bed maar hebben lekker geslapen na deze vermoeiende dag.