Alweer een week voorbij

Gisteren zijn we weer lekker naar het strand geweest en rondgereden langs de kustlijn van oost Biak prachtige vergezichten, echt even genieten van al het moois wat dit eiland te bieden heeft.
Ondertussen zijn we aan de laatste week van deze reis begonnen, en zoals iedere keer is het dan erg druk omdat er nog zoveel te doen is.
Martince is ondertussen naar het ziekenhuis geweest voor X-foto’s en de artsen in het ziekenhuis vonden dat er tot haar twintigste gewacht moet worden voor er geopereerd kan worden.
Margriet is met deze mededeling met Martince en haar moeder naar een gespecialiseerde arts gegaan die vond de uitspraak vreemd en wil er verder naar kijken, we hopen nog voor ons vertrek meer te horen.
Met Jenny gaat het niets beter, we hebben contact met Marijke Bakker in Jayapura gehad en zij raad aan haar naar een kliniek in Jayapura te laten gaan,
Het is een kliniek voor aids patiënten maar heeft ook een heel goed TBC programma.
We willen dat wel, het probleem is dat de twee meisjes niet weg kunnen uit Biak voor hun examen is afgerond en dan is het eind mei.
De moeder van Jenny zou zolang wel willen blijven maar dat kan niet, zij moet eind april terug naar PNG tot die tijd is haar reispapier geldig, dat kan niet verlengd worden, zij heeft geen paspoort.
Inge heeft met de dominee van hun kerk 7de dag adventisten de situatie besproken, hij wil wel naar een tijdelijk opvang adres voor hen zoeken, bij stiefpa blijven is geen optie gezien zijn drinkgedrag en seksuele insinuaties
De” kinderen” in Darfur die in zo miserabele omstandigheden wonen, ondertussen hebben de meisjes schoolschoenen gekregen zodat zij weer zoals het hoort naar school kunnen, ook zijn zij opgenomen is ons rijst project.
Omdat de fam. van de meisjes uit Samber komt hebben we een gesprek met Yos gehad over hun situatie, zij heeft zitting in het Biak parlement en dus invloed.
Yos heeft direct stappen ondernomen en zij vertelde dat de broer al getrouwd is en dat ook zijn vrouw daar woont zij willen graag met hulp voor de meisjes blijven zorgen.
Yos is ook erg geschrokken en aangedaan door wat zij zag, zij heeft gelijk allerlei molens in werking gezet.
Zij zorgt dat er een huur huis komt voor de tijd dat er geen goede woning is gebouwd, zij heeft gepraat met fam. over de grondrechten en gaat daarmee aan de slag.
Of er nog hulp bij eventuele bouw nodig is horen wij later, ook hier geld kennis is goed maar kennissen hebben is beter.
Met de bouw van Inge haar huis gaat het nu ook goed, dit heeft een tijdlang stil gelegen zij zag er geen gat meer in, het is ook moeilijk als je alles alleen moet oplossen, Inge is zoals meer mensen, er beter in voor anderen te zorgen dan voor zichzelf.
Jt heeft alles met haar en een goede timmerman op een rij gezet en het ziet er naar uit dat het nu afgebouwd kan worden.
Zij is blij dat het nu loopt en dat zij het geld dat zij van haar persoonlijke sponsors kreeg goed kan besteden.
Margriet heeft op een van de SMA scholen gehoord dat daar een aantal kinderen zijn die nu eindexamen doen maar geen diploma zullen krijgen vanwege schoolgeld schuld, zij is in overleg en gaat informeren wat de thuis situatie is want vaak is die in deze gevallen zo beroerd dat zonder hulp geen mogelijkheid tot verdere studie, of op zijn minst het diploma krijgen zodat zij kans maken op werk.
Vanavond hebben we omslagdoeken gekocht voor de wereldwinkel in Westerbork ze zijn echt mooi.