Dinsdag 3 maart Op pad met Yayanns

In de loop van de middag zijn we even de stad in gelopen naar de straat waar alle naaiateliers zijn, allemaal open toko’s, Jantinus had een riem kapot.
De riem werd keurig gemaakt met een zorgvuldig op kleur uitgezocht garen.
De man vroeg 4000 rupia maar de vrouw die afrekende maakte er gauw 15.000 van.
Jantinus betaalde zonder commentaar en we hoorden hen een eind verder in de straat nog lachen.
Gister avond hoorden wij van Babang dat Yayanns in ons hotel was aangekomen.
Wij waren in restaurant 99 om te eten dus vroeg Jantinus, om hem te bellen of hij mee wilde eten.
Even later was hij er en de begroeting was aller hartelijks Jt kent hem van vorige missies en heeft zo nu en dan email contact met hem, in nov. Was hij in Nederland voor studie en Jt net op tijd terug van Biak om hem ook daar nog te zien.
Hij is hier voor een week en begeleid een waterproject voor Simavi die hier in kleine kampongs watertappunten maakt.
We hebben gezellig zitten kletsen en hij nodigde mij uit om met hem mee te gaan, wat ik dus gedaan heb.
Vanmorgen om 8.30 uur vertrokken wij naar een kantoor waarvan een paar mensen
mee gingen, het duurt dan wel een uurtje voor je verder gaat.
Ondertussen heeft Yayanns mij de foto’s van zijn bezoek aan Nederland laten zien, er was er ook een van ons huis bij grappig om te zien, Jantinus zat toen in Biak dus zijn ze niet op bezoek gekomen.
Verder heeft hij mij verteld wat de bedoeling van vandaag is en hoe het project loopt, hij vindt het leuk om te doen en kan het ook leuk vertellen.
Na een ongeveer anderhalf uur rijden komen we in kampong Rosajendi (vader van de kampong)
aan, er komen een aantal mannen aan om ons te begroeten, en we gaan in een soort buurthuis zitten.
Er staan rijen houtenbanken in een ruimte met aan de zijkanten halve muren en een golfplatendak erop.
Na even komt ook het dorpshoofd eraan die ons begroet, hij gaat voorin achter een tafel zitten en vraagt of Yayanns naast hem komt zitten ook ik word gevraagd maar ik heb gezegd dat mijn plaats als bezoeker in de zaal is.
Er wordt door iemand op kosten van Yayanns natuurlijk, Pinang gehaald.
Pinang is een soort drugs die hier overal te koop en geaccepteerd is.
Het is een soort noot en daarbij een stokje waarin kleine zaadjes, daarvan nemen zij ook een deel en dit stippen ze in kalk, hierop gaan ze kauwen er ontstaat een vuurrood sap waarvan de tanden en lippen er vies bloederig uit zien.
Het sap word overal neer gespuugd je ziet het echt overal op straat.
Ik kreeg vanuit mijn observatie positie de indruk dat Yayanns dit deed als beleefdheid, bij navraag bevestigde hij dat en zei daarmee broederschap te tonen, hij was buiten mij dan ook de enige niet Papoea en je kunt beter een Belanda zijn dan een Javaan.
Er wordt langdurig gesproken door de mannen en zo ik later hoorde zijn er afspraken gemaakt over het gezamenlijke werk, ook vroegen zij om gereedschap voor de klus want dat hebben zij niet of onvoldoende.
Na de vergadering komt het dorpshoofd naar mij toe en hij bleek nog een aardig woordje Nederlands te spreken toen we zaten te praten hing het hele dorp over de muur heen om te kijken en te lachen.
Het is toch wel heel bijzonder om mee te maken.
Hierna werden we uitgenodigd om te eten dat werd daar gebracht door een aantal vrouwen, ik ben mijn diarree nauwelijks te boven maar voel me wel geroepen om beleefd mee te eten.
Er was rijst een soort aardappelknol twee soorten vis en groente, de vis was lekker de aardknol minder en de groente waarvan ik dacht, daar neem ik maar wat meer van bleek zo ontzettend bitter en sterk van smaak dat ik het met water naar binnen heb gespoeld.
De groente bleek het blad van de papaja te wezen en erg goed tegen malaria, ik was opslag verzoend met mijn gore malariapillen.
Hierna gingen we kijken bij de bron die gelukkig goed en voldoende water geeft.
Er werd met Yayanns overlegd wat er allemaal gebeuren moet en na nog een uitgebreide foto sessie keerden wij naar Biak terug