13 Mei We gaan onze schoenen naar huis brengen

Gisteren stond de dag in het teken van afscheid nemen.
We begonnen daarmee op het kantoor van de PT War Besrendi Biak daarbij kregen de monteurs ook hun bonus uitgereikt die zij krijgen als er 200 aansluitingen met een lekverlies minder dan 10% zijn gemaakt.
Voor Jantinus leuk om erbij te zijn omdat zijn aandeel hierin natuurlijk heel groot is.
Hij kreeg dan ook (terecht) veel lof van Pa Aserem die zei dat het jammer is dat Jakarta zover van Nederland ligt anders konden zij hem vragen om voorgoed te blijven.
Wij kregen beiden een T-shirt met daarop in de taal van Biak, ik houd van Biak, het is hen wel duidelijk dat dat voor Jantinus zeker zo is.
In zijn antwoord bedankte Jantinus Pa Aserem en Ibu Nanny voor de fijne samen werking en in het bijzonder de groep monteurs voor hun inzet en benadrukte daarin hoe belangrijk samen werking is.
Ondertussen gingen de voorbereidingen voor het feest in ons huis gewoon door, Yustin en Yujun en daarbij nog hulp van een paar meisjes zijn de hele dag bezig geweest, dat begint dan op de Pasar waar de verse vis en kip gehaald worden.
Het is de hele dag koken en bakken niks instant producten alles vers en zelf gemaakt,
Yujun had de heerlijke bowl alvast thuis gemaakt.
Vanaf 7 uur werden onze gasten verwacht en dat waren rond de 20 mensen het verbaasd je hoeveel mensen je al kent.
Het is hier gebruikelijk dat er eerst een godsdienstig deel is bij ons werd dat beperkt tot een gebed uitgesproken door Chris, waarin hij god dankte voor onze komst en bad voor een gezegende thuisreis, en een spoedige terugkomst van Jantinus.
Chris is een man met mooie uitspraken zo is ook de titel van dit verhaal van hem.
Het eten was heerlijk de Papoea muziek met installatie en al, meegebracht door Truus geweldig ik heb zelfs geprobeerd mee te doen met Jospin dansen ik schrijf het vast verkeert maar het is heel inspirerend en vooral vermoeiend.
We kregen mooie cadeaus waaronder een grote schaal die gegeven word bij de eerste keer dat je in deze gemeenschap komt, een mooi gevoel zo welkom te zijn.
Het was een geweldige avond van eten drinken dansen en gezelligheid, alles buiten en de warmte van de mensen is zeker zo groot als de temperatuur van het weer, heel mooi om aan terug te kunnen denken.
Als iedereen genoeg gegeten heeft worden er allemaal porties gemaakt van alles wat over is en dat nemen de gasten dan mee naar huis.
Yustin en Yujun zaten in de keuken op de grond met een paar vrouwen om alles te verpakken in plastic zakjes zelf de bowl gaat daarin, een mooi gebruik.
En vanmorgen was het koffers pakken ook dat lukte niet om alleen te doen, Yustin neemt het zo van je over een aantal weken geleden zou ik daar niet tegen kunnen maar het hoort nu eenmaal bij haar en zij doet ook dat veel netter dan ik dus waarom zeuren.
Jantinus wilde de grote schaal die wij gekregen hebben inpakken maar dat mocht ook nog niet er moet eerst een ijzerdraad aan gemaakt worden, anders kunnen wij hem thuis niet ophangen, wat moeten we straks zonder al die zorg om ons heen.
We hopen dus aanstaande vrijdag weer in Nederland te zijn waar ik de laatste bijdragen aan dit reisverslag zal schrijven.
Maar nu alvast bedankt voor het meelezen/leven en vooral voor de leuke reacties waar we alle dagen weer naar uitkeken.
Jantinus en Elly