Dinsdag 23 augustus vandaag veel armoede gezien

Vanmorgen bij het ontbijt realiseerden we ons dat we alweer een week van huis zijn. De tijd vliegt. Zo ook vandaag. We hebben vanmorgen op het vliegveld een korte ontmoeting met Anne zij zat in Serui voor studie en had af en toe contact met Jantinus. Vandaag vertrok ze weer naar huis, via Biak naar Makasser en dan naar Jakarta. Ze had even tijd voor een kopje kopie op de luchthaven. Dat hebben we dus maar gedaan. Nadat we onze ervaringen met papua met elkaar hadden gedeeld moest Anne alweer naar het vliegtuig.

Wij zijn terug naar Biak gegaan om te tanken, om vervolgens naar Kampong Sundey te rijden. Serli had ons in Nederland een aantal mensen aangedragen die op de een of andere manier hulp kunnen gebruiken. Dat kan in de vorm van zaden van gewassen die ze kunnen verbouwen, het betalen van schoolgeld of het opnemen in het rijstproject.

Aangekomen nemen we de lijst door en spreken af dat Serli voor het schoolgeld contact kan opnemen met Inge. Wij zullen voor de mensen die zaden voor de gewassen nodig hebben zelf gaan kopen in Biak-stad. Daarna lopen we door de kampong en gaan op bezoek bij de mensen die eventueel in aanmerking komen voor het rijstproject.

We hebben zeven gezinnen bezocht. We nemen een kijkje in hun huis en horen aan wat de problemen zijn die deze mensen ondervinden. Het is bijna onbeschrijfelijk in wat voor armoede mensen kunnen leven. Grootouders die voor hun kleinkinderen zorgen, omdat de ouders van die kinderen zijn overleden. En hier bestaat geen bijstand die je dan helpt. Alle hulp moet van buitenaf komen, door de bewoners van de kampong zelf of van familie. Maar die hebben over het algemeen ook niet breed en is duidelijk in de meest schrijnende gevallen niet toereikend. Er wordt op de grond geslapen, bij gebrek aan een matras. In de huizen is op wat plastic tuinstoelen na vrijwel geen meubilair. In sommige gezinnen is er niet genoeg eten om elke dag voldoende binnen te krijgen. Voor een hele oude zieke vrouw gaan we sowieso een matras regelen, wat dat was bijna mens onterend. Bij alle huizen waar we komen kijken we even binnen en maken foto’s en video. Ik geneer me in het begin daar wel even voor. Maar ik besluit het toch te doen, want voor wie wil bijdragen aan dit project is het belangrijk te weten waaraan je bijdraagt.

Het rijstproject houdt in dat de deelnemers om de twee maanden 20 Kg rijst, olie, suiker, thee, tandpasta, wasmiddel, zeep en melk. Alleen de allerarmsten kunnen we opnemen in dit rijstproject. Dat maakt het soms wel lastig, want dat betekent ook keuzes maken. Want helaas zijn de sponsorgelden niet onuitputtelijk. Er zijn sponsoren die structureel bijdragen, maar ook die eenmalig een bijdrage doen.

Mocht je als lezer ook bij willen dragen dat kan op rekeningnummer:NL31 RABO 0351630996 tnv J. Weggemans

Nadat we deze gezinnen hebben bezocht en hen hebben gezegd dat we gaan kijken of we ze in het project kunnen opnemen gaan we lunchen bij Serli. Na de lunch rijden we naar kampong Kajasbo een aantal kilometers verderop. Daar worden op eensuccesvolle manier landbouwgewassen verbouwd. We nemen een kijkje hoe ze dat daar doen. Het ziet er allemaal heel professioneel uit. Wij zijn allebei onder de indruk hoe ze hier gewassen verbouwen. De grond wordt hier vruchtbaar gehouden doordat ze hier een composteermachine gebruiken. Alle natuurlijke afval van het land, zoals blad en rest groen na de oogst wordt gedroogd en vervolgens gemalen in de composeermachine, er wordt nog wat voedingstoffen uit een fles (denk aan pokon-achtig spul) aan toegevoegd en vervolgens wordt dat weer op het land gebracht. Jantinus had dit in al die jaren dat hij hier komt ook nog niet gezien. Wij zijn hier vooral gaan kijken of deze methode iets is om elders ook toe te passen. We zien gelijk dat deze werkwijze lang niet overal kan werken. De gewassen worden hier op duidelijk vruchtbare grond verbouwd. Over het algemeen is de grond hier van koraal en daar verbouw je lastig gewassen op. Maar mochten we in de toekomst op plaatsen komen hier op Biak die zich daarvoor lenen dan weten we waar we de kennis kunnen halen.

We brengen Serli weer naar kampong Sundey en rijden vervolgens terug naar Biak-stad. Het is hier dan inmiddels 16:00 uur tijd om de dag te gaan afbouwen, in Nederland is het dan 9:00 uur waar de dag net wordt opgestart. Blijft een vreemde gewaarwording als je contact hebt met Nederland.

Jantinus en Mark