Onze reis naar Biak zit erop.

Onze reis naar Biak zit erop,wat een mooie en bijzondere ervaring was het.

De meesten van jullie weten dat Jantinus al jaren op Biak komt vaak samen met Elly en soms alleen. Dat hij op Biak terecht kwam was eerst voor zijn werk bij de WMD en de laatste jaren na zijn pensioen voor de vele projecten die ze daar ondersteunen.

Na twee jaar niet naar Biak te zijn geweest in verband met corona is het nu zover dat er weer gegaan kan worden. Het eerste plan van Jantinus was om 4 weken in september te gaan. Maar uit eindelijk werd de reis iets naar voren gehaald waardoor een deel van de reis in augustus viel. Toen ik van Jantinus zijn plannen hoorde begon er bij mij ook weer wat te broeien, want ik wilde heel graag nog weer eens naar Biak. September was voor mij alleen geen optie, maar toen de reis van 16 augustus tot 15 september werd gepland zag ik de kans om twee en halve week mee te gaan.

De regelmatige lezers van dit blog hebben het allemaal kunnen volgen, wat we gedaan hebben. Het was een heel vol programma. Er liepen al verschillende projecten die bekeken moesten worden. Sommige projecten hadden met onze komst een laatste drukker nodig om afgerond te worden. Bijvoorbeeld het waterproject bij de school van Urfu. Daar is nu water in het toiletgebouw en is er stromend water bij verschillende water tappunten op het schoolplein.

Het rijstproject hebben we dit jaar goed bekeken. We zijn zelf meegegaan om te kijken hoe de deelnemers van deze projecten erbij zitten. We zagen dat bij de meeste deelnemers de situatie niet voldoende was veranderd zodat ze zonder het rijstpakket konden. Veel al gezinnen waarvan 1 of twee ouders niet meer leven. De alleenstaande ouder of in het geval van weeskinderen een familielid moet dan voor de opvoeding van de kinderen zorgen. Er is daar geen sociaal vangnet. Wanneer je dat ziet besef je hoe sterk het sociale vangnet in Nederland is. In Kampong Sundey werden we gevraagd te gaan kijken bij zeven gezinnen, zodat we die misschien ook konden helpen. Zoveel armoede en ellende had ik nog niet eerder gezien. Het is niet onder woorden te brengen. Gelukkig bleken er ook deelnemers aan het rijst project te zijn waarvan we de hulpen konden stoppen. De plekken hebben we kunnen opvullen met de 7 gezinnen uit Sundey. Dat geeft toch een goed gevoel.

Er was ook ruimte voor nieuwe initiatieven. Zo zijn we begonnen in Kampong Sundey om een kas te bouwen waar op termijn een hydrocultuur opstelling moet komen te staan. Deze kleine opstelling is inmiddels gemaakt en kan gaan draaien. Alvi heeft op Biak een grote kas waarin hijzelf doormiddel van hydrocultuur groenten kweekt. Hij zal dit kleine project begeleiden. De proef opstelling staan nu nog bij Inge thuis, omdat dat makkelijker voor Alvi is. De mensen uit Kampong Sundey zullen bij Inge thuis instructie krijgen van Alvi. Gaat dit goed dan kan de opstelling naar kampong Sundey. Gaat het heel goed werken dan is het ook mogelijk dergelijke opstellingen in andere kampongste gaan neerzetten. Op een koraal eiland als Biak is het lastig groenten te verbouwen. We zijn erg benieuwd naar wat dit project gaat opleveren. Hopelijk kunnen we dit breder weggaan zetten.

In kampong Padwa Sup zijn we gaan kijken wat we kunnen doen om daar ook water naar de school te krijgen. Jantinus heeft daar de mogelijkheden bekeken. Hij heeft daar afgesproken dat wij het materiaal kopen en dat de mensen op het de kampong dit zelf gaan aanleggen. Uiteraard houden we daarbij de vinger aan de pols. Dit wordt een systeem die op een bestaande watervoorziening wordt aangesloten. Ook in Noord Biak is Jantinus gaan kijken wat er mogelijk is voor een water project daar in een kampong. Om te beginnen is er alvast een mantelbuis onder een weg door gelegd. Zodat de weg geen obstakel wordt wanneer het project echt van start gaat.

We zijn natuurlijk ook nog in kampong Swaipak, geweest waar ook gekeken is naar mogelijkheden om de school te voorzien van water. Ook dat blijkt te kunnen. Omdat dit de kampong is waar Bennie een oud collega van Jantinus vandaan komt, spreken we af dat Bennie deze werkzaamheden zelf gaat uitvoeren in zijn vrije tijd en dat de materialen door het project worden betaald.

Vanuit het project is er ook aandacht voor scholing. We vinden het belangrijk dat kinderen de kans krijgen om door te leren. Er zijn in het verleden al veel kinderen gesteund. Dat kan doordat het school geld betaald wordt, maar ook door studie materiaal aan te schaffen. Helaas zijn er ook drop-outs. Kinderen waarvan blijkt dat ze het niveau misschien niet aan kunnen of geen zin meer hebben (dat verschilt niet veel van Nederland). Helaas komt het hier nog veel voor dat meisjes van een jaar of 15 a 16 zwanger raken en daarom stoppen met school. Voorlichting over het gebruik van voorbehoedsmiddelen ligt hier erg gevoelig. Maar gelukkig zijn er ook in het scholingstraject veel positieve gevallen bekend. Deze keer hebben we ook goede input gehad van Serli die schoolhoofd is. Daardoor kunnen we betere inschattingen maken van de slagingskansen. We zijn van plan om bij de andere scholen ook om input te gaan vragen door de leraren. Een mooi voorbeeld is Magdal. Magdal hebben we gesponsord met schoolgeld. Ze heeft nu haar diploma gehaald en heeft daardoor werk gevonden. Zij heeft nu kansen die ze anders niet had gehad.

Tja en dan ons verslag van het bezoek aan het waterbedrijf van Biak. Dat bedrijf gaat Jantinus nog steeds aan het hart en dus wordt dat elk bezoek aan Biak ook bezocht. Hij kijkt overal in de stad of er nog water is. Hij vraagt zijn oud collega’s uit waar het goed en minder goed gaat. En Jantinus laat het ook niet na om zijn adviezen te blijven geven. Doordat het waterproject in Nederland zo negatief in de pers was gekomen en er nooit aan de medewerkers gevraagd was hoe het nou echt in Indonesië was en hoe het ervoor stond, kregen wij het idee om er een verslag aan te wijden en daar ook een filmpje van te maken. Zodat voor wie dat zou willen te zien is dat er wel degelijk grote verbeteringen zijn geweest doordat de WMD daar is geweest. Daar hebben we heel veel reacties op gekregen. Vooral positieve reacties en ook van mensen die blij waren dat we deze menselijke kant van het WMD project hebben belicht. We kregen de suggestie om er mee naar de pers te gaan. We hebben het verhaal getipt aan RTV Drenthe, wat er toegeleid heeft dat afgelopen zaterdag Jantinus en ik in het radio programma Cassata bij Margriet Benak over het waterbedrijf van Biak hebben kunnen praten. Op zondag stond er ook nog een mooi stuk van op hun site. Ik zal de link onderaan dit verslag zetten.

Al met al was het een belevenis. Vader en zoon samen naar Biak, wat een avontuur en ervaring. Echt heel bijzonder, ik vond het fantastisch en had dit niet willen missen.

Natuurlijk willen wij alle sponsoren hartelijk bedanken, want zonder hun bijdragen is het niet mogelijk om de hulp in welke vorm dan ook die we op Biak doen te bekostigen. Heel hartelijk dank!

De projecten gaan gewoon door! Dus mocht je willen bijdragen dat kan. Je kan structureel bijdragen, maar eenmalig een bijdrage doen op NL31 RABO 0351630996 tnv J. Weggemans

Via de website zijn ons veel vragen gesteld. Van de mensen waarvan we geen e-mailadres hebben kunnen we die niet beantwoorden. Mocht je meer willen weten of vragen hebben mailen kan naar: jantinusweggemans@hotmail.com

Jantinus en Mark

Het artikel van RTV Drenthe vind je hier: RTV Drenthe