Maandag Mokmer en materiaal kopen

Maandag een drukke volle dag

Al sinds we op Biak zijn zien we vlakbij de benzinepomp veel vrachtwagens staan. Zaterdag waren ze in eens weer verdwenen, maar gisteren stonden er weer grote aantallen. Wat blijkt, er is geen diesel meer op het eiland. De vrachtwagens staan allemaal te wachten tot er een nieuwe voorraad beschikbaar is. Kennelijk was er zaterdag even diesel, omdat er toen geen vrachtwagens meer opgesteld stonden. Hoge prijzen zijn we in Nederland wel gewend, maar ik kan me niet herinneren dat er geen brandstof te krijgen was. Over prijzen gesproken benzine kost hier Rp 7900 ogen dicht voor degenen die het niet willen weten….. dat is € 0,53.

Omdat we moeten wachten tot Charles naar ons hotel komt om materiaal te kopen hebben wij even tijd om te toeren. Onder ons eerste verslag werd door iemand gevraagd hoe het staat met het monument ter nagedachtenis van de vliegramp met de Neutron in 1957. Daarom rijden we naar Kampong Mokmer hier een 15 minuten vandaan.

De vliegramp met de Neutron bij Biak

Op 16 juli 1957 stort de KLM Super Constellation "Neutron" kort na de start van Biak, in zee. Het betreft de lijnvlucht KL 844 van Biak via Manilla naar Amsterdam. Aan boord zijn 9 bemanningsleden en 59 passagiers. Van de 68 inzittenden overleven slechts tien passagiers de crash door snel handelen van alerte papoea's. Drie Papoea's kregen een koninklijke onderscheiding voor hun aandeel in de reddingsactie.

Dinsdag 16 juli 1957 om 03.32 uur lokale tijd vertrekt de KLM Super Constellation “Neutron” van vliegveld Mokmer op Biak. De start verloopt normaal. Na het loskomen wordt een rechterbocht ingezet. De piloot wil een "low run" als afscheidsgroet over de luchthaven van Biak uitvoeren.Het vliegtuig vliegt in westelijke richting terug naar Biak. Bij de nadering van Biak verliest het toestel geleidelijk hoogte en komt om 03.36 uur op ruim 1 km uit de kust van Biak in de Soanggaraibaai terecht. Overlevenden worden snel door papoea's in prauwen uit het water gehaald.

De zee is ter plaatse 250 meter diep en berging van de gezonken wrakstukken en lichamen is uitgesloten.

De oorzaak is nooit achterhaald. De conclusie was: "noch een vliegersfout, noch een technische storing het ongeval op overtuigende kunnen verklaren".

Op initiatief van de nabestaanden wordt er in 2012 In kampong Mokmer een monument onthuld. Hoewel het monument schoongemaakt moet worden is het in prima staat.

Op de weg terug naar het hotel rijden we nog even langs begraafplaats “steenbreker” op deze begraafplaats zijn een aantal kinder graven het de Nederlandse tijd. Met de broer van een overleden meisje die op deze begraafplaats ligt heeft Jantinus contact. We maken het graf even schoon en maken een foto.

We gaan daarna terug naar het Hotel, waar we lunchen. Even later komen Charles en Benny naar het hotel die ook nog even een broodje eten. Afgelopen weekend is Charles zoals afgesproken naar kampong Urfu geweest met een aantal collega’s om daar de pomp op de bron aan te sluiten. Met het water uit de bron worden een aantal watertappunten en het leerlingen toilet voorzien van water.

Er moet nog aansluit materiaal, waarmee de pomp op de buis naar de bron kan worden aangesloten worden aangeschaft. Nadat we dat materiaal hadden gekocht gaan Charles en Benny terug naar het werk bij het waterleiding bedrijf. Ze gaan na hun werk naar Urfu om de laatste werkzaamheden daar te doen.

Aan het einde van de middag zijn we nog even naar de naaicursus gegaan, er is iemand gevraagd om te komen voor het onderhoud aan de naaimachines. Twee van de naaimachines waren namelijk kapot. Toen we bij Martha en Chris aankwamen bleek 1 van de 2 machines gerepareerd. Voor de andere moeten onderdelen komen. Omdat er wat extra stroom aansluitpunten nodig zijn gaan wij nog even snel naar de bouwmarkt waar we een haspel en een wandcontactdoos met 5 aansluitingen halen. Voordat we terug gaan rijden we nog even langs Bakkerij Aru om een taart te halen voor de naai cursisten. Als we terugkomen met de taart blijkt Martha ook lekkers gehaald te hebben. Dus zoetigheid genoeg. Martha zorgt samen met Jantinus dat iedereen een stukje taart krijgt.

Daarna vertrekken we weer terug naar het hotel. Maar om zes uur zijn we alweer terug bij Chris. We hebben afgesproken dat we Chris naar de KNO arts te brengen. Chris is namelijk al 2 maanden schor. Om 18:30 zitten we klaar bij de KNO arts en net als in Nederland lopen die altijd uit. Na een drie kwartier is Chris aan de beurt. De arts verwijst hem door voor een aantal onderzoeken die later moeten plaatsvinden. Verder krijgt hij wat medicatie mee. We brengen Chris weer naar huis en gaan terug naar het hotel. Bij het hotel aangekomen, het is inmiddels 20:45 uur, blijken we de hond in de pot te vinden. Het eten is al weggehaald. Daarom lopen de stad maar in, waar we bij restaurant 99 lekker kip, patat en uiteraard rijst eten. Nadat we uitgegeten zijn lopen we terug naar het hotel en is het na 22:00 uur. Zo werd het toch een lange dag.

Mark en Jantinus