Zaterdag bezoek Kampong Sundey

We gaan kampong Sundey bezoeken vandaag. In deze kampong is er, op advies van Jantinus, in het verleden gestart met een groentetuin bij de school. Het hoofd van de school, Serli Panmangim, heeft Jantinus gevraagd of er gekeken kan worden naar een efficiënte en rendabele mogelijkheid om op grotere schaal landbouw producten te verbouwen. Serli spreekt zeer goed Engels zodat we ook rechtstreeks goed met haar kunnen communiceren. Dat is ook best fijn. Serli is overigens de vrouw waarvan we tijdens onze trip haar auto mogen gebruiken.

Serli gaat binnen haar kampong zeer voortvarend te werk en probeert met bijvoorbeeld dit landbouw project, het de mensen in haar kampong beter te laten krijgen. Ze zet zich daarnaast ook met veel energie in voor het verbeteren van het onderwijsniveau van de Papua’s. Op haar voordracht wordt er uit het sponsorgeld een jonge man ondersteund die dit jaar is gaan studeren Ambon. Vanuit de overheid wordt de studie betaald, maar boeken, lesmateriaal, onderdak en levensonderhoud moet door de student en zijn familie zelf worden betaald. Voor veel mensen is daarom studeren te duur en daarom onbereikbaar. Door een bijdrage uit het sponsorgeld is het voor deze jongeman toch mogelijk geworden om te studeren. Daarnaast zijn er nog 3 jonge vrouwen waarvan op voordracht van Serli het schoolgeld betaald gaat worden van sponsorgelden. Betaal je hier geen schoolgeld dan mag je wel onderwijs volgen, maar je krijgt geen diploma en je kan dan dus ook niet naar het vervolgonderwijs. Mooi dat er zo nieuwe kansen op een toekomst worden gecreëerd.

Zoals gezegd gaan we in deze kampong kijken of er op een efficiënte en rendabele manier gewassen kunnen worden verbouwd voor de eigen voedsel voorziening, maar ook voor de verkoop op de markt. In de voorbereiding van deze reis heeft Jantinus al gekeken naar mogelijkheden van hydrocultuur. We nemen vandaag Alvi en Inge mee naar deze projecten. Inge uiteraard vanwege haar brede maatschappelijk interesse en haar onmisbare kennis van het eiland en ze spreekt Nederlands. En Alvi heeft in zijn eigen tuin al een geslaagd hydrocultuur project staan. Daarom zijn we eerst bij Alvi gaan kijken hoe hij dat in de tuin van zijn schoonmoeder groter heeft opgezet. Ik had geen idee wat te verwachten maar daar aangekomen bleek er een grote kas te staan met allerlei hydrocultuur opstellingen. Alvi verbouwt daar bijvoorbeeld sla welke hij verkoopt aan een tussenpersoon die het doorzet naar een bakker voor broodjes hamburger. Sla kennen ze hier niet echt. Verder had hij verschillende soorten spinazie en paksooi staan. Zijn kennis is dus van belang om ter plaatse te kunnen kijken wat mogelijk is. We gaan een proef opstelling maken in deze kampong en dan is zijn expertise ook zeer gewenst. Hoewel er in deze kampong grond aanwezig is waarin je producten kunt verbouwen is in Biak de ondergrond voor een groot deel van koraal. En op op koraal kun je moeilijk producten verbouwen. Daarom is het zeer interessant om te weten wat hydrocultuur kan betekenen voor het verbouwen van landbouwproducten hier op het eiland. Want als dat op een succesvolle manier mogelijk is, dan kun dergelijke opstellingen ook van nut zijn in kampongs waar geen vruchtbare ondergrond is.Als blijkt datdergelijke projecten succesvol kunnen zijn en ze dragen bij aan het welzijn van de locale bevolking hier dan zijn we graag bereid omdat te ondersteunen doormiddel van sponsorgeld natuurlijk.

Nadat we de hydrocultuur opstelling hebben bekeken rijden we naar kampong Sundey. Een rit van ongeveer een half uur. Kampong Sundey ligt zo’n 25 km buiten Biak-stad. Daar aangekomen worden we welkom geheten door Serli en bespreken we met haar hoe we daar een kleinschalige proef kunnen gaan doen. Serli wijst een stuk grond aan en afgesproken wordt dat Alvi een tekening maakt over hoe de kas eruit moet gaan zien. De materialen zullen doormiddel van sponsorgelden worden gekocht, maar de bouw wordt verder door de kampong gedaan. Als dat klaar is zal Alvi voor het materiaal zorgen voor de hydrocultuur en dit aanleggen. Hij zal te zijner tijd ook voor de opstart en uitleg gaan zorgen.

Nadat we dit besproken hebben, neemt Serli ons nog even mee naar het toilet gebouw die de leerlingen van de school gebruiken. Er is een toilet die niet goed wegspoelt, waarschijnlijk is het stuk riool verstopt of kapot. Toen wij gingen kijken bleek het toilet weer door te spoelen. Jantinus heeft ze adviezen gegeven, hoe ze dit probleem moeten aanpakken mocht het weer voorvallen.

Vervolgens worden we uitgenodigd voor de lunch. Iets buiten deze kampong is eennatuurlijke vijver waarin vissen worden gekweekt. Er zullen een paar vissen gevangen worden en deze gaan op de barbecue. Aangekomen bij de vijver zien we dat de vis nog vers gevangen moet worden. Er worden twee dikke vissen uit het water gehaald, waarvan 1 goudvis. Met de vissen lopen we een stukje terug naar een plaats waar we gaan lunchen. Er wordt al een vuur gestookt waar de vissen zo opgebakken gaan worden. Ondertussen dat de vis geslacht wordt, worden wij gevraagd om mee te lopen naar een andere natuurlijke vijver waar kleine jonge vissen in zitten. Die worden daar op gekweekt en als ze groot genoeg zijn worden ze naar de vijver gebracht waar er net twee grote vissen voor ons uitgehaald zijn. Dit systeem is voor de eigen voedselvoorziening maar ook voor de verkoop van de vis op de pasar (markt).

Om de kweekvijver groter te kunnen maken, wordt er gevraagd om cement zodat ze een constructie kunnen maken waarbij het water niet zomaar wegloopt. Jantinus heeft toegezegd dat ze cement kunnen krijgen.

Als we weer terug zijn bij de plaats waar we gaan lunchen wordt de vis op het vuur gelegd en klaar gemaakt. Op een ander vuur wordt zoete aardappel gekookt. Als het klaar is dan maakt Serli een bak met zwarte gekookte rijst open. Serli komt van oorsprong van Toraja op Sulawesi, waar ze zwarte rijst verbouwen. Voor speciale gelegenheden kookt ze die zwarte rijst. Vandaag was dus zo’n speciale gelegenheid. Met een bord met zwarte rijst, gebakken vis, eigen gemaakte sambal en gekookte zoete aardappel eten we een heerlijke lunch. Nadat we uitgegeten zijn is het tijd om terug naar de stad te gaan. We zijn uitgenodigd bij de verjaardag van Yfony, de naailerares van de naaiklas waarover we eerder deze reis over schreven.

Nadat we ons in het Hotel hadden opgefrist zijn we weer naar Inge gereden om haar op te halen voor de verjaardag van Yfony. Onderweg toen we bijna bij het huis van Yfony waren werd Inge door Chris en Martha gebeld of we al onderweg waren. We dachten dat ze belden om opgehaald te worden, maar daar vroegen ze niet om dus zijn we doorgereden. Bij Yfony aangekomen werd er door een aantal dames voor het huis muziek gemaakt en gezonden. Erg leuk om te zien en te horen! Nadat ze uitgezongen waren hebben wij ons cadeau aan Yfony gegeven. Het is hier niet gebruikelijk dat het cadeau in het bijzijn van de gever wordt uitgepakt. Van Yfony begrepen we dat Chris en Martha toch gehaald moesten worden. Dus snel de auto weer ingegaan en naar het adres van Chris en Martha gereden. Daar aangekomen was alles donker, er was niemand thuis. Jantinus noemt dit wel eens het land van de misverstanden, want toen we terug waren op het verjaardagsfeest van Yfony bleken Chris en Martha daar inmiddels ook te zijn. Maakt niet uit, we werden weer hartelijk ontvangen en mochten binnen gaan zitten aangezien er nog meer bezoek zou komen.Nadat de meeste gasten gearriveerd waren werd er gebeden vanwege de verjaardag van Yfony. Na het gebed werd Yfony toegezongen. De tekst klonk mijn onbekend in de oren, die was in het Indonesisch, maar de melodie zeker niet want die kende ik van “Lang zal ze leven”.Nadat de kaarsjes uitblazen waren stond er een buffet klaar met allerlei lekkers. Er was rijst, kip, vis, sate, soep voor bij de rijst en vissoep voor bij de Papeda. Papeda is het traditionele voedsel van de Papua’s. Er wordt in dit deel an Indonesië geen rijst verbouwd, daar is hier de grond niet geschikt voor. Dus totdat er hier rijst werd geïmporteerd werd hier voornamelijk Papeda gegeten. Het is een zetmeel dat uit het merg van een stam van een Sagopalm wordt geschraapt. Als de Papeda bereid is dan ziet het er oneerbiedig gezegd uit als behang plaksel. Echt aantrekkelijk vond ik het er niet uitzien, maar als je hier bent en je krijgt de kans het te proberen moet je dat zeker doen. Dus daarom heb ik ook een bordje opgeschept met de vissoep er overheen. De Papeda heeft vond ik weinig smaak van zichzelf, de smaak moet vooral van de soep komen. Het was prima te eten, al zal het niet mijn nieuwe lievelingseten worden.

Na het eten werd er weer flink door gefeest met veel zelf gemaakte muziek, zang en dans. Voor ons was het rond 21:00 uur tijd om te vertrekken. We hebben een hele drukke volle dag gehad en we verlangden wel even naar een koude Bintang en een stukje Drentse droge worst.

Zondag hebben we lekker rustig aan gedaan. In de middag wat spullen rond gebracht die vanuit Nederland voor verschillende mensen waren meegegeven. We hebben zo'n 6 adressen bezocht. Daarna een bakje koffie bij Hadi en weer terug naar het hotel.

Jantinus en Mark

Video bij deze dag:

https://youtu.be/4NEY1SFEF1Q