De waterval van Wardo

Afgelopen woensdag was een vrije dag en waren we op verzoek van de st. Manfakwak gaan kijken naar een polikliniek in Sopen.
Sopen speelt een grote rol in de geschiedenis van de Papoea’s volgens de legende komen daar de heiligen onder de voorouders vandaan.
Wij picknickten in de buurt aan de monding van de Wardorivier en zo ontstond het plan om per prauw de waterval te gaan bezoeken.
Gisteren was de dag waarop we die tocht ondernamen en het werd een prachtige tocht.
Normaal gesproken huur je een prauw met buitenboord motor en ga je op pad, al snel hoorden we dat dat niet meer mogelijk was de rivier is op drie plaatsen letterlijk geblokkeerd door grote brokken koraal die daar na een aardbeving terecht zijn gekomen.
We gingen daarom in kleine prauwen, een uitgeholde boomstam met een paarplankjes verhoogd.
Er kan maar een persoon buiten de roeier mee zeker als het “gewichtige” mensen betreft.
Het ziet er eng uit maar is het helemaal niet, het is een heel bijzondere ervaring je voelt je echt opgenomen in de prachtige natuur om je heen, alleen met rustige regelmaat het bescheiden geluid van de roeispaan en voor de rest vogelgeluiden.
Je glijd door het water en kijkt je ogen uit, echt overweldigend zo mooi.
En natuurlijk kwamen we bij de obstakels, soms lukte het de mannen en een stoere sterke vrouw om de prauw met ons erin langs de rotsblokken te manoeuvreren,maar ook een aantal keren moesten wij ook te water om klauterend een eindje verder te gaan voor we weer aan boord konden.
Maar ook dat was een leuk avonduur en na ander halfuur kwamen wij bij de waterval aan een beloning zo mooi.
We hebben daar onze meegebrachte nasi bungus op gegeten, nasi bungus dat is een maaltijd verpakt in vetvrij papier waar je het met de hand of een plastic lepel uit eet.
In dit geval was het nasi kuning met mie een stukje kip een balletje vlees wat hier een frikandel heet en een stuk komkommer, erg lekker en heel praktische.
Op de terugweg zijn we bij de houtsnijder langs geweest wij hebben daar al vaker dingen gekocht, helaas had hij veel van zijn werk uitgeleend aan een school, maar Betteke heeft toch nog een paar leuke dingen gescoord.
Onze dag werd besloten met zingen, we gaan weer met een groepje mensen met Pasen in het Nederlands in de kerk zingen, dit is jarengeleden ontstaan door een groep die Nederlandse lessen volgde, en nu nog volgen bij Inge of het leuk vinden om mee te doen.
Het is niet alleen zingen maar ook heel gezellig en dat is hier ook een belangrijke reden om er mee door te gaan.