Maandag 20 april Picknick in Samber

Gisteren was er geen verslag in verband met de problemen op het elektriciteitsnet, dus niet omdat er niets te vertellen was, er was geen elektriciteit vanaf zondag eind van de middag tot vanmorgen 11 uur.
Er zijn dan ineens een heleboel dingen die je niet kunt doen puzzeltje maken, lezen niet op internet en maar even op de computer want de batterij gaat ook snel leeg, bovendien zuinig met het water omdat er geen pomp kan draaien om de tank te vullen.
Maar we hebben een opwindbare zaklantaarn en een kaarsje op een jampotdeksel dus best om door te komen als het geen dagen duurt.
Maar wat deden we met onze vrije zondag, wij Willem Yustin en Jos, gingen met een perahu (prauw) naar samber dat is de kampong waar Jos vandaan komt haar broer kwam ons met zijn perahu ophalen.
Het weer leek somber maar we besloten toch te gaan, we vertrokken met een drupje regen wat eigenlijk de hele tocht van anderhalf uur zo bleef.
Maar wat er aan onze ogen voorbij trok was de moeite waard je ziet het eiland toch heel anders vanuit zee dan vanuit de auto, de enorme witte rotsen en prachtige strandjes met palmbomen.
( voor Joke en Henk denk aan Peter Olie)
Aangekomen in sanber klaarde het weer op en hebben we gegeten aan het strand Yustin had zelfs rijst met vis en groente meegenomen, ook al is zij een dagje uit zij blijft zorgen, staan er slippers te dicht bij zee Yustin heeft ze al in veiligheid gebracht.
We zochten naar Mata Biak dat zijn sluitdelen van een schelp waar sierraden van gemaakt worden en met succes, we vonden er een heel aantal Yustin ziet ze onmiddellijk maar ik heb er zelf ook veel gevonden, maar er kwamen zo als altijd een stoet kinderen “helpen” en ja je wilt ze niet teleurstellen dus hebben wij er nu heel wat.
Jos en Jantinus (Willem had zijn zwembroek ter beschikking gesteld want die waren wij natuurlijk weer eens vergeten)hebben een poos gezwommen daarna is Willem zelf nog een poos in zee geweest, ik heb wel overwogen met mijn kleren in zee te gaan zoals de meeste vrouwen hier doen, maar het is een eind varen voor je terug bent, dus leek me dat niet slim.
Jos liet zien waar zij vroeger zwommen en wees op de lange wortels die over de rotswanden heen hangen daar drupt zoet water uit, op deze plaats zijn aan het eind van de 2dewereldoorlog
Ook veel Japanners dood geschoten en later was het een plaats voor wapen droppings voor de Papoea’s.
Om terug te komen op hoe ver het varen was, we zaten net op de boot voor de terugtocht toen het weer begon te regenen en niet zo,n beetje, er werd een zeil gehaald van de kampong en daar hebben we een hele tijd onder gezeten maar nat werd je toch.
Nou ben ik niet echt een liefhebber van golven en schommelende boten in wind en regen er is geen keus dus flink zijn dan maar, en dan is het echt lang varen maar ondanks alle tegenslag was het toch een weer een belevenis die ik niet zou willen missen.
Als verzopen katten kwamen we thuis, nadat we schoon en droog zijn gaan we als afsluiting met zijn allen uit eten, we pikken Truus ook op voor de vertalingen en hebben het gezellig.
En weer thuis, een paar uurtjes in duisternis gehuld wat zitten babbelen
Allemaal de hartelijke groeten van ons beiden en weet dat we genieten van alle reacties op de site en via de mail.