De waterval van Wardo
Door: Elly en Jantinus
Blijf op de hoogte en volg Jantinus en Mark
13 April 2014 | Indonesië, Biak
Afgelopen woensdag was een vrije dag en waren we op verzoek van de st. Manfakwak gaan kijken naar een polikliniek in Sopen.
Sopen speelt een grote rol in de geschiedenis van de Papoea’s volgens de legende komen daar de heiligen onder de voorouders vandaan.
Wij picknickten in de buurt aan de monding van de Wardorivier en zo ontstond het plan om per prauw de waterval te gaan bezoeken.
Gisteren was de dag waarop we die tocht ondernamen en het werd een prachtige tocht.
Normaal gesproken huur je een prauw met buitenboord motor en ga je op pad, al snel hoorden we dat dat niet meer mogelijk was de rivier is op drie plaatsen letterlijk geblokkeerd door grote brokken koraal die daar na een aardbeving terecht zijn gekomen.
We gingen daarom in kleine prauwen, een uitgeholde boomstam met een paarplankjes verhoogd.
Er kan maar een persoon buiten de roeier mee zeker als het “gewichtige” mensen betreft.
Het ziet er eng uit maar is het helemaal niet, het is een heel bijzondere ervaring je voelt je echt opgenomen in de prachtige natuur om je heen, alleen met rustige regelmaat het bescheiden geluid van de roeispaan en voor de rest vogelgeluiden.
Je glijd door het water en kijkt je ogen uit, echt overweldigend zo mooi.
En natuurlijk kwamen we bij de obstakels, soms lukte het de mannen en een stoere sterke vrouw om de prauw met ons erin langs de rotsblokken te manoeuvreren,maar ook een aantal keren moesten wij ook te water om klauterend een eindje verder te gaan voor we weer aan boord konden.
Maar ook dat was een leuk avonduur en na ander halfuur kwamen wij bij de waterval aan een beloning zo mooi.
We hebben daar onze meegebrachte nasi bungus op gegeten, nasi bungus dat is een maaltijd verpakt in vetvrij papier waar je het met de hand of een plastic lepel uit eet.
In dit geval was het nasi kuning met mie een stukje kip een balletje vlees wat hier een frikandel heet en een stuk komkommer, erg lekker en heel praktische.
Op de terugweg zijn we bij de houtsnijder langs geweest wij hebben daar al vaker dingen gekocht, helaas had hij veel van zijn werk uitgeleend aan een school, maar Betteke heeft toch nog een paar leuke dingen gescoord.
Onze dag werd besloten met zingen, we gaan weer met een groepje mensen met Pasen in het Nederlands in de kerk zingen, dit is jarengeleden ontstaan door een groep die Nederlandse lessen volgde, en nu nog volgen bij Inge of het leuk vinden om mee te doen.
Het is niet alleen zingen maar ook heel gezellig en dat is hier ook een belangrijke reden om er mee door te gaan.
Sopen speelt een grote rol in de geschiedenis van de Papoea’s volgens de legende komen daar de heiligen onder de voorouders vandaan.
Wij picknickten in de buurt aan de monding van de Wardorivier en zo ontstond het plan om per prauw de waterval te gaan bezoeken.
Gisteren was de dag waarop we die tocht ondernamen en het werd een prachtige tocht.
Normaal gesproken huur je een prauw met buitenboord motor en ga je op pad, al snel hoorden we dat dat niet meer mogelijk was de rivier is op drie plaatsen letterlijk geblokkeerd door grote brokken koraal die daar na een aardbeving terecht zijn gekomen.
We gingen daarom in kleine prauwen, een uitgeholde boomstam met een paarplankjes verhoogd.
Er kan maar een persoon buiten de roeier mee zeker als het “gewichtige” mensen betreft.
Het ziet er eng uit maar is het helemaal niet, het is een heel bijzondere ervaring je voelt je echt opgenomen in de prachtige natuur om je heen, alleen met rustige regelmaat het bescheiden geluid van de roeispaan en voor de rest vogelgeluiden.
Je glijd door het water en kijkt je ogen uit, echt overweldigend zo mooi.
En natuurlijk kwamen we bij de obstakels, soms lukte het de mannen en een stoere sterke vrouw om de prauw met ons erin langs de rotsblokken te manoeuvreren,maar ook een aantal keren moesten wij ook te water om klauterend een eindje verder te gaan voor we weer aan boord konden.
Maar ook dat was een leuk avonduur en na ander halfuur kwamen wij bij de waterval aan een beloning zo mooi.
We hebben daar onze meegebrachte nasi bungus op gegeten, nasi bungus dat is een maaltijd verpakt in vetvrij papier waar je het met de hand of een plastic lepel uit eet.
In dit geval was het nasi kuning met mie een stukje kip een balletje vlees wat hier een frikandel heet en een stuk komkommer, erg lekker en heel praktische.
Op de terugweg zijn we bij de houtsnijder langs geweest wij hebben daar al vaker dingen gekocht, helaas had hij veel van zijn werk uitgeleend aan een school, maar Betteke heeft toch nog een paar leuke dingen gescoord.
Onze dag werd besloten met zingen, we gaan weer met een groepje mensen met Pasen in het Nederlands in de kerk zingen, dit is jarengeleden ontstaan door een groep die Nederlandse lessen volgde, en nu nog volgen bij Inge of het leuk vinden om mee te doen.
Het is niet alleen zingen maar ook heel gezellig en dat is hier ook een belangrijke reden om er mee door te gaan.
-
13 April 2014 - 19:47
Hennie:
Hallo Elly, Betteke en Jantinus.
Schitterende foto's en wat een heerlijke tocht moet het zijn geweest. Ik ben gewoon een beetje jaloers. Je schrijft weer geweldige verhalen, ik verheug me steeds weer op een nieuw bericht. Ook de berichten van Jantinus lees ik uiteraard met veel belangstelling. Geniet ze daar en alvast een vrolijk pasen.
Groetjes Hennie -
15 April 2014 - 14:11
Jantsje:
Wat mij opvalt is dat de foto's en de verslagen prachtig zijn en dat wij als volgers dat zeer waarderen en er veel plezier aan beleven. Als ik mezelf voorstel in zo'n krap bootje met zijspan, in zo'n rivier met tropische bomen en watertjes, dan weet ik dat ik het nu niet echt getroffen heb. Ook al lijkt het hier ook beste aardig tussen de paardenbloemen, onder de woeste Hollandse luchten, 't blijft behelpen. Fijn dat jullie ons met de voetjes in de klei houden....
Wat me verder opvalt: voorheen moest je dagelijks de site aanklikken, wou je enigszins bij kunnen blijven met het Biakse leven, tegenwoordig red je het met eens in de week. De reden hiervan laat zich raden. Ik gok erop dat de oorzaak blondgekleurd is en verbaal goed is onderlegd, gelijk Elly zelve. Ik neem natuurlijk niemand iets kwalijk, maar vraag me wel af of Jantinus hier niet eens een vermanend woord kan laten klinken. Iets in de geest van: nou dames, zo kan-ie wel weer! Of: gedenk het thuisfront, meiden! En dan wel even met de vuist op tafel slaan. -
16 April 2014 - 15:17
Annelieke:
wauw wauw wauw wat mooooooooooiiiiiii!!!! -
16 April 2014 - 16:57
Bets En Henk:
Deze foto,s zeggen meer dan 1000 woorden heel mooi.
Dankje -
18 April 2014 - 17:55
Mini En Henk:
Hallo,
Sorry ,ik loop hopenloos achter (waarom het nu hopeNloos moet zijn en niet hopeloos is mij niet duidelijk.
Maar nee onder alle twee woorden een slangetje nou weet ik het ook niet meer.
Gebazel zullen jullie zeggen.
Geen reaktie wilde niet zeggen dat we niet genoten hebben van de verhalen en de fantastische foto's.
Een weekend met Janny en Mans naar Brussel geweest diverse markten en weer een heleboel restauratiespul op gedaan.
Neemt niet weg dat er best tijd was om even een reaktie te geven.
Luiheid is des duivelsoorkussen en mijn oren zijn niet meer je dat misschien heeft dat er mee te maken
Hopelijk is er voor de andere volgers geen touw aan vast te knopen.
Laten we het maar als moderne literatuur beschouwen dat wordt ook niet door ieder begrepen.
Het bouwen gaat goed zo te zien.
We moeten wat met bouw
stenen gaan doen
Groet,
Mini en Henk
Mini heeft dit niet gelezen -
21 April 2014 - 20:48
Regien:
Prachtige foto's.
Zou daar ook wel willen zijn!!!
Liefs Regien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
