Mark uitgezwaaid.

Mark heeft zijn schoenen thuisgebracht.

Van vrijdag op zaterdag hebben we allebei onrustig geslapen, om 5.30 uur zijn we opgestaan en hebben samen voor de laatste keer ontbeten.

Om half zeven waren we bij de luchthaven waar Inge ons al stond op te wachten. Mark is direct gaan inchecken en daarna hebben we samen met Inge theegedronken. Toen het toestel van Sriwijaya air was geland, werd het ook tijd om afscheid te nemen en dat viel ons allebei zwaar. Meer dan twee weken lief en leed gedeeld, dan gaat je het afscheid niet in de koude kleren zitten. Fijn dat je met me mee bent gegaan Mark.

Via de ontvangstruimte kon ik de baan oplopen wat Biak geen probleem is. We konden nog even naar elkaar zwaaien, voordat Mark de trap van het vliegtuig opstapte.

Inge is met mij teruggegaan naar het hotel waar we samen nog een boterham hebben gegeten. Deze dag wilde ik het rustig aan na het vertrek van Mark.

Vanuit Nederland kreeg ik verschillende vragen van mensen om op verschillende plekken foto’s maken van straten of woningen waar ze in de Nederlandse tijd hebben gewoond. Zo was er ook ook de vraag van Ninja en Don Mac Mootry om naar klokkenstoel bij de kerk in Mokmer te gaan kijken. Die hebben zij in 1993 helemaal vernieuwd.

Daarna zijn we naar Thomas Simbiak gereden die onder andere de bouw van Neutron monument heeft begeleid.

Ik heb daar foto’s gemaakt van de luidklok en de klokkenstoel.

De luidklok is geschonken door overlevenden van de ramp met de Neutron aan de bevolking van de kampong die met gevaar voor eigen leven mensen uit zee hebben gered. De klokkenstoel kan wel een kwast verf gebruiken. Ik ga samen met Inge volgende week verf, kwasten, schuurpapier en thinner kopen, met dank aan Ninja en Don die dit mogelijk maken.

Na de lunch had ik samen met Inge een afspraak met vier bekende Biakkers. Piet Waspakrek commissaris bij het waterbedrijf samen met zijn vrouw, de heer Randongir en mevrouw Nel. Piet, Nel en Randongir spreken nog Nederlands even als Inge die het vloeiend spreekt. Met Piet heb ik het vooral over het waterbedrijf gehad, en adviezen gegeven. En er waren veel verhalen die gingen over Nederlandse tijd, was erg gezellig.

Daarna ben ik samen met Inge naar de familie Wejai gereden, de familie Wejai ken ik al meer dan 10 jaar door hun dochter Margriet die nu in Nederland woont.

Bapak Wejai is met anderen van de kerk bezig met historie van de Maranatha kerk.

In de Nederlandse tijd stond op de plek waar nu de Maranatha kerk staat een veel kleinere dorpskerk, die in 1956 werd gebouwd.

Ik heb daar veel informatie over heb aangeleverd, maar er waren nog wat vragen die ik gelukkig kon beantwoorden.

Avonds kwamen er twee nichtjes van Inge aan de deur met een doos met cakejes besteld door de zoon van Inge uit Amerika, heel erg lief, ik ga ze delen met het personeel hier van het hotel.

Zo kwam er een einde aan lange emotionele dag.

Groet Mark en Jantinus