Twee waterprojecten tot een succes

Dit verslag type ik op de airport van Makassar. Ik ben inmiddels vertrokken van Biak. Ik ga mijn schoenen naar huis brengen zoals Chris Padwa dat noemt.

Maar dit is niet mijn laatste verslag. Vanuit Nederland met input van Jantinus in Biak Kan er ook heel veel. Gisteren op mijn laatste dag op Biak hadden we een heel drukke agenda. We zijn met Inge naar de kerk gegaan waar we voor het rijstproject elke twee maanden 12 pakketten afleveren. Deze twaalf hebben we nog niet bezocht om te kijken hoe ze er nu bij zitten. We hebben afgesproken bij de dominee. Daar hebben we even overleg. Deze dominee is nog niet zolang dominee in deze kerk. Ze kent de twaalf gezinnen ook nog niet. Gelukkig heeft ze drie ouderlingen, allen vrouw gevraagd om met ons mee te gaan. Deze drie blijken de pakketten ook te verspreiden en kennen de gezinnen dus goed.

Hoe zitten ze erbij? Tja ik kan zo een eerder verslag kopiëren, het was om tranen van in je ogen te krijgen. Wat een armoede weer. Wij merken dat het echt wat met ons gemoed doet. We hebben het er lastig mee. Het gaat soms elk voorstellingsvermogen te boven. Bij 1 huis lagen twee personen op de grond beide ziek. De geur was verschrikkelijk. 1 van de twee bleek ook geestelijk niet in orde te zijn. Hij vernielt alles aan dekens of lakens die over hem heen liggen. Ons wordt geadviseerd om enkel een houten bed voor deze man aan te schaffen, zodat hij in ieder geval niet langer op de grond hoeft te liggen. We besluiten dat te regelen. We gaan verder en komen bij een huis waar een blind echtpaar woont, in dit huis blijken nog drie zwaar armoedige gezinnen te wonen. Aangezien we nog ruimte hebben in het rijstproject besluiten we hier een extra pakket te laten bezorgen.

Als we weg willen lopen wordt Jantinus aangesproken door een oude vrouw. Via Inge begrijpen we dat ze ooit in het rijstproject zat, maar nu niet meer. Ze blijkt nu de zorg over 8 weeskinderen te hebben. Via Inge horen we dat de ouderlingen adviseren om ook haar op te nemen. Daarmee hebben we alle ruimte die we nog in het project hadden weer ingezet. De andere gezinnen hebben we ook bezocht, helaas bleek bij geen van de gezinnen de situatie dusdanig gewijzigd dat ze uit het project konden.

Na deze ochtend van ellende en verdriet, waren wij wel toe aan iets positiefs. Daarom zijn we in de middag naar Padwa Sup gegaan. Jantinus is gevraagd om daar te kijken naar de mogelijkheden om water op de school te krijgen. Een aantal tapwater punten en uiteraard voor de toiletten. In het dorp is een bron die gebruikt wordt en werkt. De leiding loopt alleen niet helemaal door. We bekijken de situatie en testen de druk op het punt waar de leiding ophoudt. Als de druk willen bekijken dan blijkt het geen druk te zijn. Wat blijkt er wordt gewisseld tussen de zijden van de hoofdstraat die door kampong Padwa sup loopt. In de morgen de ene kant van de weg druk, in de middag de andere kant van de weg druk. Als we vragen waarom dat is, blijkt dat er anders niet genoeg druk is. Jantinus kan zich dat bijna niet voorstellen. Gaan we nog bekijken dus. We vragen of er toch even druk kan komen zodat we kunnen zien of verlengen van de buis überhaupt zin heeft. Het duurt even maar er begint water te lopen. Er blijkt genoeg druk om de leiding door te leggen. We kijken nog even bij de school. Jantinus legt uit wat door moet gebeuren aan Joel. Hij heeft dit aan ons gevraagd en zal dit dus binnen zijn kampong moeten begeleiden. Er is een monteur in het dorp die dit kan aanleggen. Jantinus spreekt af dat hij aanstaande dinsdag terug komt om met de monteur te bespreken wat hij daar moet gaan doen.

We lopen terug naar de auto en zien daar aan de straat water lopen. Dat lijkt een lek. Het is geen lek, het is de oorzaak dat er onvoldoende druk is in het dorp. Bij de huis aansluitingen blijkt geen kraan te zijn en dus loopt het water ongebruikt weg. Tja als bij 10 huizen de kraan de hele dag openstaat dan is de druk bij huis 11 wel weg… Daarbij moet de pomp vaker en langer draaien en dat kost stroom. Zonde dus.Er moeten kranen komen dus, Jantinus neemt dat ook mee aanstaande dinsdag.

Tijd om door te gaan naar het waterproject in Urfu. Toen wij aankwamen op Biak zijn we gaan kijken hoe het ervoor stond en vandaag zou het klaar moeten zijn. In de afgelopen twee weken zijn er nog wat aanpassingen gedaan in Urfu. De pomp bleek te ver van de bron te staan dus die moest naar de bron gebracht worden. Dat is gelukt er is een stenen bak gemetseld met een deksel erop waar de pomp instaat. Als we aankomen zien we niemand en horen ook geen waterstromen. Toch maar even richting de bron lopen. En ja hoor we horen wat stemmen het is Benny met een aantal mannen uit de kampong en wat blijkt de mannen hebben net de pomp aangesloten en er loopt water. Als wij er zijn sluiten ze de leiding nog een aan op een water vat die hoger staat dan de tappunten en als die gevuld is, is er druk genoeg om de water tap punten bij de school van Urfu van water te voorzien. Net als het de toiletten. Geweldig! Ik vind het vooral mooi dat dit project net voor mijn vertrek is afgerond. Een mooi succes. We zien dat er bij school plastic kranen zijn gebruikt. Erg goedkoop maar kwalitatief slecht. Die gaan we nog wel vervangen voor goede stalen kranen met een kogel sluiting. We weten inmiddels een beetje hoe het hier werkt. Als zo’n kraan kapot gaat wordt hij niet gemaakt en stroomt er dus onnodig water weg. Dat gaan we voorkomen.

Mooi succes in Kampong Urfu , mooi nieuw water project in Kampong Padwa Sub en Jantinus gaat ook dinsdag nog in Kampong Padwa kijken waar mogelijk vrij eenvoudig de watervoorziening hersteld kan worden.

We rijden terug naar de stad. Jantinus en ik drinken samen bij het voormalig KLM hotel een biertje op ons gezamenlijke verblijf de afgelopen 2,5 week. Jantinus blijft nog een dag of 10. Wat hebben we het mooi gehad en wat was het bijzonder om als vader en zoon hier samen te zijn. Een mooie herinnering om te koesteren.

Jantinus en Mark