Een versnelling lager

Nadat we hier op Biak zijn aangekomen zijn we gelijk in de hoogste versnelling van start gegaan. Vooral om dingen in de gang te zetten. In Nederland zijn we gewend om afspraken te maken en zorgen we dat we weten wat er van ons verwacht wordt. Hier werkt dat net even anders. Wordt het vandaag niet, dan wordt het morgen wel. Zo is de cultuur hier en zo werkt dat hier. We passen ons daar zoveel mogelijk op aan. Tegelijkertijd zijn we hier maar een aantal weken en willen we wel zoveel mogelijk bewerkstelligen in de tijd die we hier zijn. Het is geen vakantie. Maar nu we een aantal dingen in de benen hebben geholpen schakelen we even een versnelling terug en proberen we ook te genieten van al dat moois wat hier te zien is.

Het is vrijdagmorgen en nadat we met Inge de materialen voor Sundey die we de dag ervoor besteld hebben betaald bij de bouwmarkt rijden we naar Inge haar huis. Daar bespreken we de lijst van het rijstproject en komen tot de conclusie dat we 9 gezinnen gaan stoppen in het rijstproject omdat die inmiddels er stukken beter voorstaan dan toen we met hen begonnen. Geweldig om te zien! Dit biedt gelijk ruimte om 9 nieuwe gezinnen aan het project toe te voegen. Nadat we uit gepraat zijn zie ik dat de kraan bij Inge buiten lekt. Tja dat kan natuurlijk niet en vooral zonde, want de meter loopt ook door.

Voordat we in de middag eens rond gaan kijken in de omgeving kopen we bij de bouwmarkt een nieuwe kraan en die installeren we gelijk even. Inge is er blij mee!

We stappen in de auto en rijden voorbij Pasar Darfuar naar kampong Limbah suneri. Vooral omdat de route er naar toe zo ontzettend mooi is. Je rijdt dwars door het oerwoud echt schitterend. Af en toe zien we een kleine kampong met wat huizen. Heel mooi. In Limbah suneri is een school waar een aantal jaren geleden schoolbanken voor aangeschaft zijn omdat die er niet waren. En bij de school een toilet gebouw gemaakt met daarbij een waterreservoir die gevuld wordt met regenwater. Bij de school aangekomen was er niemand. Wij zijn ze vrij geweest om even te kijken. Het zag er keurig netjes uit. Mooi om te zien. Daarna zijn we weer terug gereden en gestopt bij Pasar Darfuar. Op deze Pasar is van alles te koop aan, groenten, fruit, huishoudelijke artikelen. Je kan het zo gek niet bedenken. Erg leuk om even over heen te lopen. Inge gaat hier 1 x per week naar toe om inkopen te doen. Nu ze er toch is koopt wat dingen terwijl wij aan het rond kijken zijn. Als wij uitgekeken zijn en Inge uitgekocht rijden we nog even naar Kampong Maryendi in de buurt van de Pasar waar Jantinus in het verleden een tuin had gezien waar mais werd verbouwd. Met de composteermachine die we vorige week in Kampong Kajasbo hadden gezien was Jantinus wel nieuwsgierig of hier nog nog steeds Mais werd verbouwd. Daar aangekomen bleek het stukje land opgeofferd te zijn voor een 4G telefoonmast. Tja, de wereld staat hier ook niet stil.

In de Kampong wordt Jantinus herkend door iemand van Facebook! We vallen hier natuurlijk enorm op. Een Europees uiterlijk en Jantinus met zijn grijs/witte haar en ik met mijn grijs wordende kop, trekken we nogal wat bekijks.

We moeten mee naar het huis van de vrouw en prompt krijgen we een welkom ceremonie, mansorandak geheten. We moeten weer een voet in een schaal staan en Jantinus krijgt een tooi op zijn hoofd en ik krijg een tas en haarspeld voor Elly. Wat ongelooflijk aardig en gastvrij zijn mensen hier en reken maar niet dat je zoiets kan weigeren. Nadat de nodige foto’s zijn gemaakt vertrekken we weer uit deze Kampong met de schaal, tas, haarspeld en tooi.

We rijden terug naar Inge haar huis, waar we haar afzetten en rijden door terug naar ons hotel. We eten hier in het hotel elke dag rond 18:30 uur. Net als we ons eten opscheppen komt Garvin, de kleinzoon van Inge, aanlopen met een kan Sirsak. Dat is een een soort milkshake de gemaakt wordt van de vrucht van de sirsak (in het Nederlands is het Zuurzak). Het is echt heel lekker! Zeker als het koud is. Na het eten nemen we het als toetje en de rest zetten we in de koelkast voor later op de avond.

Net als elke avond lopen we rond 20:30 uur naar Hadi. Daar is een koffiezaak waar we elke avond een Cappuccino en een Americano koffie nemen.

Voor de zaterdag hebben we afgesproken met Inge, Charles en Benny. We willen naar de kampong gaan waar Benny vandaan komt, kampong Swaipak. Benny is net als Charles een oud collega van Jantinus bij het waterbedrijf hier op Biak. In deze kampong is water, dat komt uit een reservoir die tegen de heuvel boven de kampong staat. De school is alleen nog niet aangesloten op het water en Benny wil dat graag voor elkaar maken.

Jantinus en ik zitten nog aan het ontbijt als Benny al binnen valt. Die heeft er in ieder geval zin in. Wij eten snel door en vertrekken dan. Benny wil graag rijden dus kunnen Jantinus en ik lekker rustig rond kijken tijdens deze rit. We gaan eerst snacks halen bij Toko Roti Nirwana in de stad. Daarna rijden we door naar Inge. Bij Inge stapt Charles ook in de auto en we vertrekken richting Kampong Swaipak in West-Biak. Het is ongeveer 65 km rijden. We rijden door de prachtige natuur van Biak, komen door mooie kampongs. Helaas begint het flink te regenen, in Nederland zijn we inmiddels vergeten wat dat is. Maar hier zijn ze dat echt niet. Het kan hier heel hard regenen. Vaak elke dag wel een keer maar daarna klaart het vaak op en is het zonnig met af en toe een wolkje aan de lucht. We rijden over de Wardo rivier, maar ook dan regent het dus we stoppen niet voor foto’s misschien op de terug weg wel. Ondanks de regen is het wel echt genieten van alles wat we zien.

In Kampong Swaipak aangekomen parkeren we bij het ouderlijk huis van Benny. We ontmoeten daar zijn familie. Als het droog lijkt te worden dan lopen wij richting het reservoir van waar het water naar de school moet komen. Bij het reservoir aangekomen zien we dat die gevoed wordt door een buis die nog verder van boven komt. We horen water lopen dus dat is goed. We lopen een stukje terug naar de kampong. Op de plek waar de buis met hoek van 90 graden naar beneden gaat, raadt Jantinus aan om daar een T-stuk te plaatsen en de aftakking te maken richting school. Als we het traject aflopen waar de buis naar de school moet gaan lopen, worden we overvallen door regen. Niet zomaar regen tropische regen, grote druppen die heel hard vallen. Je bent in een mum van tijd doorweekt. Bij de school aangekomen plakt mijn t-shirt lekker aan mijn lijf. Gelukkig is het hier nooit koud en droogt dat ook vanzelf weer op. Bij de school geeft Jantinus, Charles en Benny nog wat aanwijzingen hoe de leiding daar aan te sluiten. Jantinus maakt nog een kleine tekening die hij bespreekt met Charles. Hij drukt ze op het hart dat ze voldoende materialen mee moeten nemen, als ze hier aan het werk gaan. Want even een knie of mof halen zit er hier niet in. Daarvoor moet je 65 km terug naar de stad. We tekenen het gastenboek van de school en gaan dan terug naar het ouderlijk huis van Benny waar we Inge weer oppikken om terug richting Biak-stad te gaan. We hopen dat we ergens droog onze snacks kunnen eten, maar dat blijkt er niet in te zitten. Als het niet al te hard regent stoppen we nog op een paar mooie plekken om wat foto’s en video’s te maken. Onze snacks eten we in de auto op.

Terug in Biak-stad leveren we iedereen weer af daar waar hij of zij hoort en Jantinus en ik rijden terug naar het Hotel. Het is 15:00 uur we eten een late lunch en daarna gaan we even bij de haven kijken. In de haven liggen wat boten, ook wat boten die gezonken zijn. Die worden hier niet opgeruimd, dat blijft gewoon liggen. Dat kunnen wij ons niet voorstellen. We blijven hier ook niet lang, want het begint….. te regenen…

We besluiten koffie te gaan drinken bij Kopi Aten waar we eerder ook al waren. De koffie was weer voortreffelijk en als die op is gaan we terug naar het hotel. Tijd om dit verslag te gaan maken en foto’s uit te gaan zoeken ;-)

Jantinus en Mark