De reis naar Biak

Dinsdag 16 augustus is het eindelijk zover dat we onze reis gaan aanvangen naar Biak. Zoals te zien was in het filmpje bij ons eerste verslag is het een behoorlijk eind van Nederland. Maar dat is het op het oog, maar als je de reis maakt dan besef je pas echt hoever we van huis zijn.

Maar eerst terug naar dinsdag 15:00 uur als we uitgezwaaid worden vanaf het station van Assen en gaan we met de trein naar Schiphol. We zien Schiphol allebei als de eerste grote uitdaging van onze reis. Want alle berichten die je daarover ziet zijn niet veel belovend. Aangekomen op Schiphol zijn we gelijk naar de vertrekhal gelopen, daar aangekomen geen rijen te zien. Wat een opluchting, nadat we ingecheckt waren zijn we doorgelopen naar de security, ook daar geen rijen, net als bij de paspoort controle. En zo waren we na aankomt op Schiphol, binnen een half uur door alle controles heen. Wat een meevaller!

Het vliegtuig wat ons naar Jakarta gaat brengen zou om 21:15 uur vertrekken en als boarding tijd stond 19:15 uur op de instapkaart. Dat bleek zo vroeg te moeten omdat al je papieren met betrekking tot vaccinaties die je nodig hebt om Indonesië binnen te komen worden gecheckt. En er wordt gecontroleerd of je een speciale corona App voor Indonesië op je telefoon hebt staan. Na die controle konden we door naar het vliegtuig. Het vliegtuig vertrok iets te laat vanaf Schiphol, maar al met al hebben we 6 uur op Jakarta aan overstap tijd dus een beetje vertraging is niet erg. Na een vlucht van 12,5 uur hadden we een tussenstop in Singapore, waar alle passagiers het vliegtuig moeten verlaten. De passagiers voor Jakarta moeten vervolgens weer door de security om opnieuw te kunnen boarden. Doordat we te laat vanuit Schiphol in Singapore aankwamen en daar ook nog een extra vertraging opliepen waren we uiteindelijk om 19:00 uur in Jakarta. Twee uur later dan gepland. Nog een ruime drie uur voordat onze vlucht naar Biak, met een tussenstop in Makassar, zou vertrekken.

Uiteraard moet je eerst het land nog in, ook hier weer een document check vanwege corona. Vervolgens moet je een Visa on arrival kopen bij een loket, waarmee je naar het loket van de immigratiedienst gaat die het visum in je paspoort plakt en controleert of je echt wel het land in mag. Dat koste alles bij elkaar ook weer een uur.

Nu is Jantinus een ervaren reiziger naar Indonesië en is het ook mijn vierde keer al, toch moet je even wennen als je hier aankomt. We konden namelijk nergens de informatie vinden naar welke terminal moeten we voor onze vlucht naar Biak. Op de borden is nergens onze vlucht te vinden. Dan maar vragen aan iemand of die weet vanaf welke Terminal onze vlucht met Sriwijaya air vertrekt. We krijgen te horen Terminal 2 en we zijn bij 3. We lopen daarom naar de Skytrain die ons naar een andere terminal kan brengen. Ondertussen kijken we nog even op onze boeking bij Sriwijaya air, waarop we zien dat we bij Terminal 1a moeten zijn. Bij de Skytrain werd ons door het personeel daarop de het platform, eveneens gezegd dat we naar Terminal 1 moesten gaan.

Dus naar Terminal 1, daar aangekomen begonnen we de tijdsdruk toch te voelen. Onze vlucht zou vertrekken om 22:15 uur en het is al bijna 21:00 uur. Gelukkig geen rijen hier voor de incheckbalie zodat we snel onze koffer kwijt zijn, zonder dat die gewogen werd. Door naar onze Gate waar we eindelijk een kop koffie hopen te scoren. Bij de gate aangekomen stond op het informatie scherm dat onze vlucht om 00:25 uur zou vertrekken. Vertraging dus? Nou ja is niet anders eerst koffie. Bij de gate kregen we een koffie met lekker veel suiker. Ze zijn gek op suiker hier, dus als je niet zegt dat je geen suiker wilt, dan krijg je altijd suiker in je koffie of thee. Gaf niet, lekker! Koffie!

Na een tien minuten komt er een crew voorbij lopen en nog een kwartier laten begint het boarden van onze vlucht.. Geen vertraging dus zoals op de borden stond. Keurig om 22:15 uur stegen we op richting onze volgende tussenstop in Makassar.

Om 00:40 uur zijn we in Makassar waar we het vliegtuig even uit moeten. In de vertrekhal daar, snel een koffie zonder voor mijn en met suiker voor Jantinus. Daarna weer boarden om om 03:10 uur te vertrekken naar Biak! Onze laatste vlucht. Op donderdagmorgen om 7 uur lokale tijd, dat is donderdag 00:00 uur in Nederland stonden we in de aankomsthal van Frans Kaisiepo Airport. De luchthaven van Biak. Totale reis duur 33 uur :-)

Daar werden we gelijk begroet, door Jo Swabra en even later door Serli Panmangim waarvan Jantinus de komende vier weken haar auto mag lenen, om ons hier op Biak te kunnen verplaatsen. Als laatste kwam Inge ook nog binnenlopen, die was de regen op de motor getrotseerd om ons te ontvangen.

Nadat we de koffer van de band hadden gepakt zijn we naar ons hotel, het Intsia Biak Beach Hotel, gereden. Daar kwamen degenen die ons op de luchthaven hadden ontvangen ook naar toe. In het hotel hebben we gezamenlijk koffie gedronken en ontbijt hebben gehad. Nadat we globaal wat projecten besproken hadden zijn wij ons eerst maar eens even gaan opfrissen en even gaan liggen.

Rond een uur of twee zijn we naar Telkomsel gereden voor een Indonesische simkaart. Helaas lukte het installeren van de simkaart niet. Je moet je IMEI-nummer registreren in Indonesië. Dat kun je doen bij de douane... Je moet dan 40% over de waarde boven de USD 500 van je telefoon betalen. Beetje duur dus. Wat wel kan (tip voor toekomstige reizigers) is een toeristen simkaart kopen, dat kan alleen in Jakarta (luchthaven) en Bali. We wisten dat niet en hadden dat dus ook niet gedaan. Via een site waar toeristen elkaar informeren vonden we de App Airalo waar je een eSim kan kopen voor Indonesië. Dus dat maar gedaan, dat werkt! We hebben nu mobiele data. Wel fijn om ook onderweg contact te kunnen houden via Whatsapp enzo.

Vervolgens boodschappen gedaan, waarna we naar Inge zijn gereden. Samen met Inge zijn we naar Chris en Martha gedaan. Bij Chris en Martha wordt er twee keer per week naailes gegeven. Dit is een van de projecten die ondersteunt wordt van sponsorgelden. Doormiddel van het leren van het naaien van kleding, is het mogelijk om eigen kleding te maken voor degenen die geen geld hebben om kleding te kopen. Vandaag hoorden we dat er ook ideeën zijn om kinderkleding te gaan maken voor de verkoop om zo een extraatje voor het levensonderhoud te kunnen verdienen. Mooie ontwikkeling. We werden door Chris en Martha hartelijk ontvangen, waarna we even hartelijk door de dames die de naailessen volgen werden ontvangen. Er stond een mooie bos bloemen op tafel om ons welkom te heten. Helaas waren twee naaimachines kapot, daarvoor zal binnenkort een monteur komen om die te repareren. Ook wordt er komende week een extra naaimachine aangeschaft. Leuk om deze eerste dag al een geslaagd project te zien.

Met Inge nog een korte planning gemaakt voor de komende dagen, maar daarover lezen jullie later meer.

Voor nu is het klaar voor vandaag. Wij gaan nog even koffie scoren in de stad.

Mark en Jantinus