Martince,

Vanmorgen, viel er nog een heleboel op te ruimen van gisteravond, maar ik heb Martha die werkt rustig en heel efficiënt, ik doe dat meer in periodes van snel opschieten en bezweet neerploffen, ik weet dat haar methode beter is maar ik ben nu eenmaal een Belanda.
Vanmorgen ben ik met Inge naar de ouders van Martince Wakum geweest om te praten over de mogelijkheid tot medische hulp in Solo op Java.
De moeder was blij verrast en riep haar man erbij die al thuis was van het vissen, het huis zag er netjes maar erg armoedig uit.
Toen we vertelden dat er een mogelijkheid is om met hun dochter naar het ziekenhuis in Solo te gaan waren zij heel erg blij en was er geen enkele twijfel te zien over de hele onderneming.
We hebben uitgelegd hoe de reis zal gaan, met de boot naar Surabaya =5 dagen, daar worden zij opgevangen door bekenden van Inge die hen op de bus of trein kunnen zetten naar Yogjakarta waar zij in een opvangcentrum van het Liliane fonds kunnen verblijven.
We hebben afgesproken dat moeder een mobieltje mee krijgt, Inge en Margriet zullen haar leren ermee om te gaan, ook hebben we afgesproken dat zij wat nieuwe kleding krijgen zodat zij netjes op reis kunnen.
Moeder zwaaide ons met een grote glimlach na, op de terugweg, had ik tranen van blijdschap in mijn ogen zo blij voel ik mij dat het nu in gang gezet is.
Bij thuiskomst weer vrolijk aan het inpakken geslagen, onze spullen worden nu bij Inge opgeslagen,
Je verzamelt wat in de jaren van pannen en een gaskooktoestel tot handdoeken en wat al niet meer.
Fijn dat we het ook nu weer veilig achter kunnen laten.
Daarna eten bij het water bedrijf met al het personeel, toespraken van Pa Aserem de directeur en Jantinus, daarna een origineel cadeau uniform kleding van de Pt iedereen krijgt nieuwe uniformen en die van Jt was dus al klaar.
Tot grote hilariteit heeft Jt zijn nieuwe overhemd aan getrokken, toen hij zei alle dames naar buiten want er komt striptease, lachten zij zich slap en ging er een gejuich op.
Vanmiddag verder spullen weggebracht naar Inge waar de naailes net van start was dus even een foto erbij.
En nu zit ik hier mijn laatste verhaal uit Biak te typen, morgen moeten we om 8uur op het vliegveld zijn.
Voor ik het vergeet, wanneer wij thuis zijn zal ik dit dagboek afsluiten met het reisverslag en een kleine samenvatting van ons hulpprojectje zodat iedereen weer bij gepraat is.