Een leuke dag,
Door: Elly en Jantinus
Blijf op de hoogte en volg Jantinus en Mark
15 April 2012 | Indonesië, Biak
Vandaag zijn we naar Padwa sup gereden om de bestelde boekenleggers op te halen, er was een heel stel vrouwen in het gemeenschap huis die op ons wachten en wel honderd in plaats van de 50 bestelde exemplaren klaar hadden.
Zij waren heel blij dat wij er waren, we mochten voor de zelfde prijs alle boeken leggers mee nemen.
Wij hebben een heel goede prijs betaald en dit geld gaan zij weer gebruiken om materialen te kopen om, o a slaapmatten te vlechten.
Ook was de houtsnijder aanwezig die een cursus houtsnijden gaat geven aan 20 mannen van de kampong, dat zijn er veel en er zullen ongetwijfeld afvallers zijn maar het blijkt wel dat er in deze kampong mensen wonen die wat willen.
We hebben afspraken gemaakt over de vergoeding van de Goeroe tot de man die de boom moet omzagen, benzine voor de zaag en loon voor de man, je moet echt alles duidelijk afspreken.
We hebben ook een zak rijst bij de dominee afgegeven omdat is gebleken dat een man waar we rijst, brengen dit alleen voor zichzelf gebruikt, zijn vrouw, dochter en kleinkinderen geeft hij niks en de rijst staat achter slot en grendel.
Het is zoals je begrijpt een zeer zwak sociaal gezin, de dochter loopt regelmatig weg met haar kinderen naar de stad waar wij haar afgelopen week bedelend bij de supermarkt aan troffen.
De beide oudsten ik denk 3 en 4 jaar op hun blote voetjes en zij vielen bijna om van de slaap, gelukkig waren Inge en Margriet bij ons zodat die met haar konden praten.
Wij hebben eerst eten voor hen opgehaald, de kinderen hadden sinds de morgen niets meer gehad, vervolgens hebben we hen meegenomen en naar fam. in de stad gebracht, ik ben om een aantal redenen niet zo dol op het leger des heils maar op zo’n moment zou je willen dat zij hier een afdeling hadden.
Verder hebben we een oma en opa geholpen die de zorg voor een drie jarige gehandicapte kleindochter hebben, het kind kan alleen haar hoofd bewegen, zij had nu ook nog malaria.
We hebben hen naar de kinderarts laten gaan waar zij medicatie hebben gekregen, de arts woont op vijf minuten lopen van hen vandaan maar als je geen geld hebt houd het op.
De arts heeft het kind onderzocht en een recept geschreven maar pas nadat wij langs waren geweest om te betalen werden de medicijnen klaargemaakt.
We hebben een slaap mat meegenomen en een wandelwagen waar zij in kan liggen, dan hoeft oma niet steeds te tillen.
Tijdens een bezoekje aan een vader met een zoon voor wie wij vervolg onderwijs gaan ondersteunen, zag ik een groepje vrouwen zitten die met een soort kaartspel bezig waren.
Toen ik vroeg of ik een foto mocht maken lachten zij zich slap en de kaartjes waren verstopt, ik maakte wat grapjes en gebaarde waar zijn die kaarten gebleven, lachen maar ze kwamen op tafel, het was een soort domino spel, dus helemaal niet zo duivels.
Zo is er ook heel wat vrolijkheid te beleven, in een arme wereld.
Vanavond hebben we samen met Truus Inge en Margriet en Garvin de overheerlijke soep brune boon op gegeten, het was erg gezellig.
Zij waren heel blij dat wij er waren, we mochten voor de zelfde prijs alle boeken leggers mee nemen.
Wij hebben een heel goede prijs betaald en dit geld gaan zij weer gebruiken om materialen te kopen om, o a slaapmatten te vlechten.
Ook was de houtsnijder aanwezig die een cursus houtsnijden gaat geven aan 20 mannen van de kampong, dat zijn er veel en er zullen ongetwijfeld afvallers zijn maar het blijkt wel dat er in deze kampong mensen wonen die wat willen.
We hebben afspraken gemaakt over de vergoeding van de Goeroe tot de man die de boom moet omzagen, benzine voor de zaag en loon voor de man, je moet echt alles duidelijk afspreken.
We hebben ook een zak rijst bij de dominee afgegeven omdat is gebleken dat een man waar we rijst, brengen dit alleen voor zichzelf gebruikt, zijn vrouw, dochter en kleinkinderen geeft hij niks en de rijst staat achter slot en grendel.
Het is zoals je begrijpt een zeer zwak sociaal gezin, de dochter loopt regelmatig weg met haar kinderen naar de stad waar wij haar afgelopen week bedelend bij de supermarkt aan troffen.
De beide oudsten ik denk 3 en 4 jaar op hun blote voetjes en zij vielen bijna om van de slaap, gelukkig waren Inge en Margriet bij ons zodat die met haar konden praten.
Wij hebben eerst eten voor hen opgehaald, de kinderen hadden sinds de morgen niets meer gehad, vervolgens hebben we hen meegenomen en naar fam. in de stad gebracht, ik ben om een aantal redenen niet zo dol op het leger des heils maar op zo’n moment zou je willen dat zij hier een afdeling hadden.
Verder hebben we een oma en opa geholpen die de zorg voor een drie jarige gehandicapte kleindochter hebben, het kind kan alleen haar hoofd bewegen, zij had nu ook nog malaria.
We hebben hen naar de kinderarts laten gaan waar zij medicatie hebben gekregen, de arts woont op vijf minuten lopen van hen vandaan maar als je geen geld hebt houd het op.
De arts heeft het kind onderzocht en een recept geschreven maar pas nadat wij langs waren geweest om te betalen werden de medicijnen klaargemaakt.
We hebben een slaap mat meegenomen en een wandelwagen waar zij in kan liggen, dan hoeft oma niet steeds te tillen.
Tijdens een bezoekje aan een vader met een zoon voor wie wij vervolg onderwijs gaan ondersteunen, zag ik een groepje vrouwen zitten die met een soort kaartspel bezig waren.
Toen ik vroeg of ik een foto mocht maken lachten zij zich slap en de kaartjes waren verstopt, ik maakte wat grapjes en gebaarde waar zijn die kaarten gebleven, lachen maar ze kwamen op tafel, het was een soort domino spel, dus helemaal niet zo duivels.
Zo is er ook heel wat vrolijkheid te beleven, in een arme wereld.
Vanavond hebben we samen met Truus Inge en Margriet en Garvin de overheerlijke soep brune boon op gegeten, het was erg gezellig.
-
14 April 2012 - 17:12
Leo Feijten:
Dank voor het verslag!
Komen jullie ook wel eens in Yendidori? Daar woonden een aantal Papuavrienden van mij, zoals bijv. Ananias Aibekob. In 1989 ben ik daar nog terug geweest en dat was heel emotioneel.
Hartelijke groet!
Leo -
14 April 2012 - 22:37
Hillie:
Je schrijfs een leuke dag, maar het moet volgens mij een heerlijke dag zijn geweest.
want als je zoveel voor de mensen kan doen en je krijgt er zoveel voor terug aan liefde en blijdschap.
als je trouwe vriendem hebt die je mee helpen, en die een oogje in het zeil houden dat alles goed verloopt als je weer weg ben dan moet je hart toch overstromen van geluk en blijdschap.
Als je dan volgend jaar bij gezondheid weer terug komt en je kan dan met eigen ogen zien dat er weer wat vooruitgangis geboekt dan weet je niet alleen waar voor je het doet maar dan zie je het ook.
ik ben heel blij met dit verslag dat had ik even nodig, want ik ben van de week al weer een dierbare verloren dat is van December af al de vijfde elke maand één daar word je niet blij van.
Maar als je dan jullie verslagen leest dan word je toch weer blij gewoon omdat er andere mensen dan toch een beetje geluk ervaren ga vooral zo door ik word er heel blij van in al mijn verdriet -
15 April 2012 - 11:12
Henk En Bets:
Wat jullie rustig noemen wij vinden het nog al wat.
Het is niet tegeloven wat daar allemaal gebeurd onvoorstelbaar.
Wij zien dat jullie over 7 dagen weer naar huis gaan en er is veel gedaan de afgelopen weken door jullie op Biak.
Niet alleen werken met water maar wat ook belangrijk is geworden het omgaan met mensen na het werk die het moeilijk hebben.
-
15 April 2012 - 12:35
He/Di:
Fijn dat het in Padwa sup zoveel georganiseerd wordt en gemaakt wordt.en dat er naai cursussen gegeven worden.Vraagje: als de cursisten klaar zijn met hun opleiding, kunnen ze dan een naaimachine lenen of.i.d. om kleding te maken. He/Di.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
