Water in Amyamdam en materialen inkopen voor Wari

Maandag 26 februari

De dag begint wat chaotisch. Jantinus en ik denken dat we met Inge hebben afgesproken om naar kampong Mooibaken te gaan. Mooibaken werd ons aangedragen door Anna. Anne is de vrouw die met een aantal andere vrouwen in kampong Waromi groenten verbouwen. Volgens Anna is er in de omgeving van kampong Mooibaken mogelijk ook grond waarop groenten verbouwd kunnen worden. Anna zou met ons mee naar Mooibaken, maar gaf ons gisteren bericht dat ze de hele week moet werken. Geen probleem dachten wij, dan gaan we zelf kijken. We halen Inge op en rijden in noordwestelijke richting naar het midden van Biak. Als we in de omgeving van Mooibaken zijn, vragen we Inge welke richting we op moeten. Inge is echter in de veronderstelling dat we naar kampong Amyabenram (de bevolking noemt hetAmyamdam) gaan en dat we daarna een ontmoeting hebben in kampong Sunyar met de boer die we zaden hebben gegeven. Verwarring en miscommunicatie hoort een beetje bij Biak. Dat zijn we wel gewend, dus schakelen we snel. Anna kon niet mee naar Mooibaken, dus schrappen we Mooibaken van het programma en gaan door naar Amyamdam. Inge was in de veronderstelling dat we hier naar het water in de kampong willen kijken. Water in de kampong is uiteindelijk een grote pijlers onder onze projecten. Jantinus weet dat er in het verleden verschillende pogingen zijn gedaan om in Amyamdam water in de kampong te krijgen. Dit is door een overheidsorganisatie geprobeerd. In 2016 was Jantinus er ook en toen was er ook geen water. Vlak voor Amyamdam zien we een soort watertoren staan van ongeveer 10 meter hoog. In de kampong aangekomen zien we ook watertappunten staan. We stoppen even om te kijken of er druk op staat… er komt geen drup uit. We rijden verder de kampong in en bij het secretariaat van het dorp stoppen we. Daar zit een aantal mannen bij elkaar en zijn kennelijk aan het vergaderen. We stappen de vergadering maar even binnen. We worden van harte welkom geheten. We vragen via Inge hoe het met het water in de kampong zit. We horen dat er vorig jaar door een andere organisatie twee pompen zijn geïnstalleerd. Die hebben een maand gewerkt waarna ze kapot gingen. Sindsdien is er geen water meer. We gaan de installatie eens bekijken. Tussen de bron en de watertoren moet een hoogte van 50 meter overbrugd worden. Bij de bron staat een pomp die het water zo’n 35 meter naar boven wegdrukt naar een tweede pomp die de laatste 15 meter naar het reservoir in de watertoren moet overbruggen. Een mooi systeem…. Het probleem met dit systeem is dat de pompen moeten samenwerken. Stopt de pomp bij de bron, dan draait de pomp halverwege door. Die draait dan stuk, omdat er geen water meer van de bron komt. Andersom geldt hetzelfde. Stopt de pomp halverwege dan blijft de pomp bij de bron in zijn eigen water draaien, wat tot oververhitting kan leiden. Blijft een mooi systeem, door een kleine aanpassing te doen willen we zorgen dat de pompen niet meer direct afhankelijk van elkaar zijn. Die eenvoudige aanpassing is een reservoir van 2 kuub te plaatsen bij de tussenpomp. Op die manier kan de pomp bij de bron altijd zijn water kwijt. In het geval dat de tussenpomp niet draait zal het reservoir overstromen, maar kan de pomp bij de bron nog steeds zijn water kwijt.Door te zorgen dat er altijd water in het reservoir zit bij de tussenpomp zorgen we ervoor dat ook die pomp niet droog kan draaien. We gaan kijken of we dat met een vlotter in het reservoir kunnen regelen, zodat de pomp afslaat als het reservoir leeg dreigt te raken. De beide pompen zijn waarschijnlijk kapot, maar nog wel vrij nieuw. We hebben met de dorpsbewoners afgesproken dat de pompen naar Biak-stad worden gebracht. Wij gaan hier in de stad kijken of er iemand is te vinden die ze kan repareren. Op deze manier zouden we met een hele kleine investering, een extra reservoir en gereviseerde pompen weer water in kampong Amyamdam kunnen brengen. Die kleine investering zou het dorp zelf ook kunnen dragen. Voorals nog blijft het dus bij een advies en hulp bij het reviseren van de pompen voor ons.

We vertrekken hier weer. Inge zegt dat een aantal mensen op ons zit te wachten in kampong Sunyar. In Sunyar aangekomen moeten we even vragen en zoeken waar we precies moeten zijn. Als we het gevonden hebben, komt de man waar we vorige week de houtsnijwerkbeitels hebben afgeleverd naar buiten. Deze man had ook een mooie tuin waar hij groenten verbouwde. Hij heeft het ons uitgebreid laten zien toen. We ontmoeten hem nu hier dus weer bij familie van hem. Hij en zijn familie willen ons graag laten zien wat ze met de zaden hebben gedaan, die wij voor ze hadden gekocht. We lopen achter ze aan. Achter het huis gekomen zien we weer een hele mooie tuin waar van allerlei groeten worden verbouwd. Hij vertelt ons dat hij de bemesting met kippenmest doet. Hij laat ons nog wat experimentjes zien onder andere met bewatering doormiddel van druppelen. Dat werkt als een infuus. Grappig om te zien. Jantinus heeft voor hem verschillende zaden meegenomen waarmee hij weer andere groenten kan verbouwen. De man is er dolgelukkig mee. Daarna lopen we door naar de maisplanten. Er zitten dikke kolven aan de planten. Hij breekt er een aantal open om te laten zien hoe mooi ze zijn. Ze zien er inderdaad prachtig uit. De groenten verkoopt hij op de pasar (warenmarkt) in Biak. We krijgen een paar maiskolven mee als dank. Vlak voor vertrek, krijgen we als blijk van dank ook nog een schaal en een houtsnijwerk. Heel leuk! Die gaan mee naar Nederland.

Op de terug weg naar Biak-stad komen we langs Urfu. Daar stoppen we heel even. We bekijken het toilet gebouw nog even snel. We hebben een plan gemaakt voor dit toiletgebouw. We gaan het toiletgebouw opknappen. We gaan hier niet meer met een pomp uit een bron werken. Het risico van diefstal is hier te groot. We zijn van verschillende kanten gewaarschuwd om hier niet weer een pomp neer te zetten. Die waarschuwing nemen wij dus graag ter harte. Maar de leerlingen een fatsoenlijk toilet geven willen we wel. Vooral voor meisjes lijkt ons dat wel fijn.

We gaan daarom goten langs het dak aanleggen. Het opgevangen regenwater laten we in het reservoir lopen dat oorspronkelijk bij het toiletgebouw stond. Met dat water kunnen de toiletten gespoeld worden. Aan de buitenzijde van het toiletgebouw maken we een watertappunt waar kinderen hun handen kunnen wassen. Inge gaat zorgen dat een timmerman uit Urfu de werkzaamheden gaat uitvoeren. We zien dat de whiteboards die we gekocht hebben voor deze school inmiddels ook al hangen.

In Biak stad gaan we met Charles naar een soort bouwmarkt waar we de materialen bestellen die we nodig hebben in kampong Wari.

We rijden terug naar Biak-stad. Bij ons hotel aangekomen is er een nieuwe gast in ons hotel. Sonja uit Nederland. We wisten dat Sonja zou komen. Op haar verzoek hadden we een kamer in het Insia hotel geboekt. Jantinus had Sonja vooraf al laten weten dat het Insia hotel niet een geschikt hotel is voor een toerist. Er is hier aan voorzieningen niks. Er is geen ontbijt, lunch of diner. Personeel spreekt geen Engels en de kamers zijn oud en gedateerd. Wij zitten hier puur uit budgettaire redenen. Wij gaan voor zo goedkoop mogelijk. Maar wij zijn overdag meestal ook niet in ons hotel. Omdat we hier een maand zitten krijgen wij wel elke morgen een brood en er is beleg in de vorm van Jam, pindakaas en chocopasta. Er staat een thermoskan met heet water voor thee. Dat is het dan ook. Twee keer in de week komt Joke langs met rijst, bruine bonensoep (soep bruneboon) en kip. Joke heeft tot corona in dit hotel gewerkt. Toentertijd verzorgde ze altijd het avond eten in dit hotel. Nu er geen diner meer is hier werkt ze in een ander hotel van dezelfde eigenaar. Maar speciaal voor Jantinus komt ze hier dus nog twee keer per week wat eten brengen. Heel lief. De andere avonden eten we in stad. Daarna lopen we naar een koffietentje waar we koffie drinken en dan gaan te terug naar het hotel. Voor ons prima. Maar als je hier twee weken wilt genieten van de zon en de zee dan moet je niet in dit hotel zijn. Tot die conclusie komt Sonja vrij snel na aankomst ook. Jantinus stelt voor dat we haar haar het Asana hotel brengen en dat lijkt Sonja ook een goed idee. Dit is het voormalige KLM hotel. Dit hotel ligt mooi aan de zee, heeft een mooie tuin met zwembad. Het personeel spreekt er Engels en er zijn meer gasten daar. Er is ontbijt, lunch en diner. Een betere plek dus. Sonja is geboren in Surabaya. Nadat het gezin even in Nederland heeft gewoon, verhuizen ze weer richting Indonesië. Biak dit keer en ze heeft op Biak gewoond tot dat de Nederlanders uit dit deel van de wereld vertrokken. Ze vertelde dat ze als kind heeft gezien dat het KLM hotel gebouwd werd. Nadat Sonja is ingecheckt nemen Jantinus en ik nog een biertje, want die kun je in dit hotel wel krijgen. Daarna gaan wij weer terug naar ons eigen hotel.

Dinsdag 27 februrari

Vandaag gaan we eerst naar de toko waar we gisteren het grootste deel van de materialen hebben besteld. De spullen staan al klaar in winkelwagentjes. We controleren wat er is. Niet alles wat we besteld hebben, hebben ze op voorraad. De goederen die ze wel hebben, het merendeel van wat we besteld hebben rekenen we af.

Het is nogal een bedrag dat we moeten betalen. We willen de miljoenen niet uit de pinautomaat willen trekken (dat gaat waarschijnlijk ook niet in één keer). Onze pinpas werkt niet op de betaalautomaten in de winkels hier. We gaan het geld daarom overmaken op de rekening van Charles, zodat hij met zijn pas kan betalen.

De goederen die niet op voorraad waren gaan we zoeken bij andere toko’s in Biak stad. We zijn er in totaal zo’n 6 bij langs geweest. Vooral een kogel tapkraan van messing, bleek een uitdaging. De tapkranen die ze hier verkopen zijn bijna allemaal van PVC. Het is goedkoop en zo voelt het ook aan. We willen dit type kraan niet bij de huizen in Wari plaatsen. De kans dat die binnen de kortst keren kapot zijn is groot. Omdat er in Wari water rechtstreeks uit de bron geleverd wordt aan de huizen wordt er straks niet betaald voor het gebruik van water. Als een kraan lekt, is er dus ook geen financiële prikkel om die te repareren. Hoe meer lekkage hoe minder druk aan het einde van de leiding. Alle reden dus om goed materiaal aan te schaffen voor dit project. De keus voor kwaliteit zijn ze hier duidelijk nog niet gewend. De door ons gewenste kranen vonden we bij de laatste Toko die we bezochten. Maar we hebben ze. Alle materialen die we nodig hebben voor de eerste fase in Wari hebben we bij elkaar. Daar hebben we uiteindelijk bijna de hele dag voor nodig gehad.

We zien soms vragen voorbij komen in de reacties. We proberen ze te beantwoorden in onze verhalen. Rechtstreeks naar de vragenstellers reageren lukt helaas niet. Ondanks dat deze site vermeldt dat wij de e-mailadressen kunnen zien van degenen die reageren, is dat niet zo. Wij zijn te bereiken via e-mail, dus stel je vragen gerust aan ons.

jantinusweggemans@hotmail.com

Jantinus en Mark