School kampong Sunday

Vandaag samen met Inge en Chris naar kampong Sunday 20 km ten oosten van Biak gereden.
We zijn daar anderhalf jaar geleden ook geweest, de hoofd van de school een heel vooruitstrevende dame Serli, wilde voor de school graag een laptop en die is toen geschonken door stichting Hati Bersatu.
We werden vanmorgen hartelijk ontvangen door alle docenten, er werd direct een soort vergadering belegt.
Op onze vraag waar ze nog behoefte aan hadden was het antwoord drie laptops voor drie andere klassen, ik heb uitgelegd dat dat ons budget te boven gaat.
Ook is er behoefte aan een projectiescherm voor de beamer, we gaan deze week kijken of we die kunnen kopen.
Om de drie maanden krijgt de school geld, Serli liet ons zien waar ze het aan uitgeven, op een groot bord in de ruimte van de docenten staat precies waar het geld aan wordt uitgegeven, voor iedereen te zien.
Ze hebben een goed team van zeven docenten die allemaal salaris krijgen betaalt, dat geld lang niet voor alle scholen, heel vaak dat beginnende docenten jarenlang geen of heel klein beetje geld krijgen, dit is in Nederland ondenkbaar.
Er is ook een tuin bij de school waar drie soorten groenten verbouwen, dit is voor de hele kampong en voor het feest aan het eind van het schooljaar dat wordt afgesloten met eten.
Serli zelf is geen Papua maar woont al 20 jaar in de kampong, zij zet zich heel erg in voor deze kampong, ze zij tegen mij ik hou van de mensen hier en de mensen houden van mij, en dat dat zo is heb ik gezien, zij helpt de kampong echt vooruit, waar ik erg veel waardering voor heb, je zou willen dat er in andere kampongs ook zo iemand opstond.
We hebben flink wat tuinzaden aan Serli gegeven, zoals verschillende koolsoorten, couchette en watermeloen.
Inge gaat over een week of vijf kijken wat ervan geworden is.
Daarna werden we gevraagd om mee te lopen ze wilden graag nog wat laten zien, in de kampong achter de huizen staan veel bomen met vruchten zoals durian, cempedak, lanzad en rambutan.
De rambutan bomen zagen prachtig uit door de mooie rode vruchten, we konden ze plukken en opeten, heerlijk.
De cempedak was iets lastiger om te krijgen de groeit hoog tegen de stam van boom aan, met lange stokken lukte het om ze naar beneden te laten vallen, ook de durian vrucht zit vaak hoog in boom en word op dezelfde manier geoogst.
We hebben overal van gegeten het was heerlijk
Ik zag dat er een eindje verder rabutan werd geoogst, takken vol rambutan werden leeggeplukt en gingen in een kruiwagen tot die vol was, en tot mijn verbazing kreeg ik een kruiwagen vol rambutan en daarbovenop nog durian en cempedak mee.
Alles werd naar de auto gebracht en in de auto geladen.
Terug in Biak zijn we eerst naar het huis van Chris gereden dat kwam mooi uit want de naaicursus was nog niet afgelopen.
Daar kon ik heel wat rambutan kwijt, toen Inge en ik weer in de auto stapten kwam ons de sterke geur van de durian ons te gemoed, geen wonder dat je die hier niet mee mag nemen in het vliegtuig.
Bij Inge ook een emmer vol afgeleverd en met wat durian, ook nog zo’n hoeveelheid naar Charles, Charles is de man die altijd bij mij was toen nog bij het waterbedrijf hier werkte hij is een echte vriend geworden.
Terug in het Intsia hotel heb ik de rest verdeelt aan het personeel en aan de gasten, ze moesten er erg om lachen dat ik met zoveel rumbutan binnen kwam.
Een klein zakje rambutan kost op de pasar 10.000 RP is 65 eurocent dat is voor veel mensen veel geld.
Het was weer een heel vrolijk avontuur, we hadden naar meer kampongs gewild maar is niet gelukt, binnenkort gaan we daar alsnog heen.

Een warme groet uit Biak,

Jantinus