Ik ga mijn schoenen weer naar huis brengen.

Vanmorgen was ik om 6 uur wakker, en het eerste wat ik gedaan heb was mijn stoel voor de vlucht van Jakarta naar Amsterdam vastzetten, zo mogelijk aan het gangpad van de middelste rij. Door het trage internet lukte het niet op de Garuda site, dus heb ik Mark een berichtje gestuurd of hij wilde proberen ook dat ging niet makkelijk maar is wel gelukt. Tegen 7 uur gaan ontbijten, en opeens stonden Martha en Chris al bij me, Chris met veel brieven die ik voor hem door moet sturen in Nederland. Martha had nog wat cadeautjes die mee moesten. Alles in de grote koffer gedaan, en toen moest de koffer dicht dat viel niet mee, maar uiteindelijk is het gelukt. Toen wij naar de auto liepen vernam ik wel dat koffer erg zwaar was, maar bij Garuda mag je 30 kg meenemen en dat is best veel. Bij het inchecken van de koffer begon de ellende, de koffer woog 35,5 kg, veel te zwaar, problemen dus. Op mijn vraag wat dat extra ging kosten kreeg ik geen antwoord, ik werd naar een kantoortje gestuurd, de medewerker wist het ook niet, hij belde en zat te appen en na half uur wist ik nog niks. Besloten 5 kg uit de koffer te halen, dat had ik er net uit toen de man van het kantoortje kwam en zei dat alles mee mocht, dus weer in de koffer en de koffer weer ingecheckt. Het is Indonesië mensen, dus even later was koffer weer terug, en bleek dat ik 1.800000 RP is 110 euro moest betalen, dat vond ik te gek en heb koffer weer teruggevraagd, de man van de incheck zei doe de 5 kg in een tas en neem hem mee als extra handbagage. Ik moet zeggen de man was erg behulpzaam en aardig, maar hij moet zich ook aan de regels houden, ik was fout en niemand anders, maar de slimme raad heeft gewerkt. Na deze voorstelling naar buiten om van mijn Biak vrienden afscheid te nemen, ze waren met velen gekomen wat toch een goed gevoel geeft. Zonder vertraging om 14.30 uur in Jakarta geland, daar nog 7,5 uur gewacht en om 21.50 Jakarta tijd vertrokken naar Nederland. En 15 vlieguren (12790 km) later,7 uur vanmorgen kwam ik aan op Schiphol, waar Elly en Trea op mij wachten, heel fijn om elkaar na bijna vier weken weer te kunnen omhelzen. Ik bedank alle lezers voor het mee beleven en de reacties, maar in bijzonder de mensen die spontaan geld storten voor de nieuwe schoolbanken voor Adibai. En als altijd hartelijk dank aan onze vaste sponsoren, zonder jullie geen projecten. Een warme groet uit een koud en nat Westerbork, Jantinus