Dinsdag 27 oktober

Om verder te gaan met mijn verhaal start ik maar in de nacht, je ziet daar als het helder is een overweldigende sterrenpracht,er is geen lichtvervuiling.
Na een aantal uren slapen gingen wij op weg naar de WC een goede zaklamp bij ons, tot onze verbazing liep de man die in het huis woont, (die sliep met nog een paar mannen op een matje in de kamer) met de gaslamp met ons mee.
Wat een lief gebaar naar je gasten toe, er valt ook hier veel te leren.
Zondagmorgen zijn we naar de kerk geweest, er was geen dominee maar er werd een preek voorgelezen.
Aan het eind van de dienst geven alle aanwezigen elkaar een hand om een goede zondag te wensen, leuk gebaar.
Bij het weer door de dames gekookte eten was er ook vis die speciaal voor ons gevangen was.
Jt is met de anderen naar de tuinen gelopen,deze worden door de vrouwen onderhouden, ik ben niet meegegaan had last van mijn achillespees.
Het was een vreselijk eind lopen en Truus en Jt waren dan ook wel moe en smerig bij terugkomst,Jt op de slippers van Oktov omdat die van hemzelf kapot was gegaan, Oktov loopt zonder probleem op blote voeten.
In de tuin heeft Jt samen met de vader van Margret Kasbi gerooid een wortel die gegeten word ook werden er Patatas gerooid hiervoor staken zij met een pen in de grond om ze te kunnen vinden.
De vrouwen van de kampong hebben speciaal voor ons hier van alles van gemaakt om ons het traditioneel eten te laten proeven, zie foto’s.
In de pakketjes zitten verschillende deegwaren een met bloem suiker en geraspte kokos, andere met sago en ook met geraspte cassave, verder de Patatas.
Ik vergeet nog te vertellen dat wij bij aankomst twee hele mooie pagaaischelpen gekregen hebben, ook een door mij fel begeerd kleintje.
Dit werd gegeven door een klein jongetje Willem die eerst nogal angstig naar Jt keek maar later steeds in zijn buurt was, in de loop van de zondag begon hij zelf tegen hem te praten.
Ook hier blijkt dat er op zondag voetbal wordt uitgezonden op Tv, er is één toestel waar men gezamenlijk naar kan kijken helaas was de brandstof voor de elektra op voordat de wedstrijd afgelopen was.
S’avonds hebben we van het klaargemaakte eten geproefd wij vinden het vrij smakeloos ik mis er zout in, maar hier vind men het erg lekker.
In de nacht hoorden wij steeds trommelen en zingen aan het strand, later hoorden wij dat er mannen de hele nacht daar waken omdat de boot steeds wat verder van het strand komt te liggen omdat het eb werd, het anker moet regelmatig worden verzet en een lange lijn laten vieren.
Maandag morgen om 5 uur kwam het eerste licht door de kieren tussen de planken door dus opstaan, alles verzamelen om de terug tocht te beginnen.
Voor vertrek werd er eerst gebeden, daarna hartelijk afscheid genomen.
Wij moesten wel 250 meter lopen voor wij bij de boot waren een heleboel mensen gingen mee om te helpen dragen.
Toen we er op zaten werd de boot door een aantal mannen naar dieper water geduwd zodat de motor aangezet kon worden.
Het was geen rustig water door de hoge golven werden we allemaal kletsnat maar we hoopten dat het na enige tijd beter zou worden, we gingen na een paar uur varen aan wal bij Wundi een eiland waar in de Nederlandse tijd een marine basis was.
We kregen thee en koffie van fam. van de schippers zij wilden wachten in de hoop dat de wind ging keren.
Na een uurtje werd toch besloten verder te gaan, maar toen moest het ergste nog komen, eerst aten we nog eens een banaantje en sommigen een visje maar de zee werd zo onstuimig dat het zoute water ons steeds om de oren sloeg en na een paar uur gaat alles je zeer doen.
Ondertussen moet je wel zorgen dat je ook niet nog erger verbrand dan we op de heen reis al waren( goed gezien Betteke)
Een van de bemanning heeft constant staan te hozen emmers vol water gingen weer terug in zee die het gelijk weer terug gaf.
We zijn alles met elkaar 7uur onderweg geweest, Truus, Margret, Noortje en ik hebben nog wel een poos volgehouden om te zingen, zelfs het Scheepke onder Jezus hoedde zat in ons repertoire.
Wat waren we blij dat wij aan land konden druipnat en helemaal zout, de brillen moesten we eerst met drinkwater schoonspoelen want het was net als kijken door een voorruit vol pekel.
Thuis gekomen eerst douchen en zien het zout kwijt te raken mijn ogen deden er zeer van en we waren zo stijf als een plank.
Vandaag was de spierpijn zo goed als over maar onze lippen zijn nog stuk van het zoutbad.
We vergeten de barre tocht nooit weer maar de herinnering aan een geweldig weekend staat voorop, we zullen daar nog vaak met veel plezier aan terug denken.