School kampong Sunday
Blijf op de hoogte en volg Jantinus en Mark
26 Februari 2020 | Indonesië, Biak
Vandaag samen met Inge en Chris naar kampong Sunday 20 km ten oosten van Biak gereden.
We zijn daar anderhalf jaar geleden ook geweest, de hoofd van de school een heel vooruitstrevende dame Serli, wilde voor de school graag een laptop en die is toen geschonken door stichting Hati Bersatu.
We werden vanmorgen hartelijk ontvangen door alle docenten, er werd direct een soort vergadering belegt.
Op onze vraag waar ze nog behoefte aan hadden was het antwoord drie laptops voor drie andere klassen, ik heb uitgelegd dat dat ons budget te boven gaat.
Ook is er behoefte aan een projectiescherm voor de beamer, we gaan deze week kijken of we die kunnen kopen.
Om de drie maanden krijgt de school geld, Serli liet ons zien waar ze het aan uitgeven, op een groot bord in de ruimte van de docenten staat precies waar het geld aan wordt uitgegeven, voor iedereen te zien.
Ze hebben een goed team van zeven docenten die allemaal salaris krijgen betaalt, dat geld lang niet voor alle scholen, heel vaak dat beginnende docenten jarenlang geen of heel klein beetje geld krijgen, dit is in Nederland ondenkbaar.
Er is ook een tuin bij de school waar drie soorten groenten verbouwen, dit is voor de hele kampong en voor het feest aan het eind van het schooljaar dat wordt afgesloten met eten.
Serli zelf is geen Papua maar woont al 20 jaar in de kampong, zij zet zich heel erg in voor deze kampong, ze zij tegen mij ik hou van de mensen hier en de mensen houden van mij, en dat dat zo is heb ik gezien, zij helpt de kampong echt vooruit, waar ik erg veel waardering voor heb, je zou willen dat er in andere kampongs ook zo iemand opstond.
We hebben flink wat tuinzaden aan Serli gegeven, zoals verschillende koolsoorten, couchette en watermeloen.
Inge gaat over een week of vijf kijken wat ervan geworden is.
Daarna werden we gevraagd om mee te lopen ze wilden graag nog wat laten zien, in de kampong achter de huizen staan veel bomen met vruchten zoals durian, cempedak, lanzad en rambutan.
De rambutan bomen zagen prachtig uit door de mooie rode vruchten, we konden ze plukken en opeten, heerlijk.
De cempedak was iets lastiger om te krijgen de groeit hoog tegen de stam van boom aan, met lange stokken lukte het om ze naar beneden te laten vallen, ook de durian vrucht zit vaak hoog in boom en word op dezelfde manier geoogst.
We hebben overal van gegeten het was heerlijk
Ik zag dat er een eindje verder rabutan werd geoogst, takken vol rambutan werden leeggeplukt en gingen in een kruiwagen tot die vol was, en tot mijn verbazing kreeg ik een kruiwagen vol rambutan en daarbovenop nog durian en cempedak mee.
Alles werd naar de auto gebracht en in de auto geladen.
Terug in Biak zijn we eerst naar het huis van Chris gereden dat kwam mooi uit want de naaicursus was nog niet afgelopen.
Daar kon ik heel wat rambutan kwijt, toen Inge en ik weer in de auto stapten kwam ons de sterke geur van de durian ons te gemoed, geen wonder dat je die hier niet mee mag nemen in het vliegtuig.
Bij Inge ook een emmer vol afgeleverd en met wat durian, ook nog zo’n hoeveelheid naar Charles, Charles is de man die altijd bij mij was toen nog bij het waterbedrijf hier werkte hij is een echte vriend geworden.
Terug in het Intsia hotel heb ik de rest verdeelt aan het personeel en aan de gasten, ze moesten er erg om lachen dat ik met zoveel rumbutan binnen kwam.
Een klein zakje rambutan kost op de pasar 10.000 RP is 65 eurocent dat is voor veel mensen veel geld.
Het was weer een heel vrolijk avontuur, we hadden naar meer kampongs gewild maar is niet gelukt, binnenkort gaan we daar alsnog heen.
Een warme groet uit Biak,
Jantinus
We zijn daar anderhalf jaar geleden ook geweest, de hoofd van de school een heel vooruitstrevende dame Serli, wilde voor de school graag een laptop en die is toen geschonken door stichting Hati Bersatu.
We werden vanmorgen hartelijk ontvangen door alle docenten, er werd direct een soort vergadering belegt.
Op onze vraag waar ze nog behoefte aan hadden was het antwoord drie laptops voor drie andere klassen, ik heb uitgelegd dat dat ons budget te boven gaat.
Ook is er behoefte aan een projectiescherm voor de beamer, we gaan deze week kijken of we die kunnen kopen.
Om de drie maanden krijgt de school geld, Serli liet ons zien waar ze het aan uitgeven, op een groot bord in de ruimte van de docenten staat precies waar het geld aan wordt uitgegeven, voor iedereen te zien.
Ze hebben een goed team van zeven docenten die allemaal salaris krijgen betaalt, dat geld lang niet voor alle scholen, heel vaak dat beginnende docenten jarenlang geen of heel klein beetje geld krijgen, dit is in Nederland ondenkbaar.
Er is ook een tuin bij de school waar drie soorten groenten verbouwen, dit is voor de hele kampong en voor het feest aan het eind van het schooljaar dat wordt afgesloten met eten.
Serli zelf is geen Papua maar woont al 20 jaar in de kampong, zij zet zich heel erg in voor deze kampong, ze zij tegen mij ik hou van de mensen hier en de mensen houden van mij, en dat dat zo is heb ik gezien, zij helpt de kampong echt vooruit, waar ik erg veel waardering voor heb, je zou willen dat er in andere kampongs ook zo iemand opstond.
We hebben flink wat tuinzaden aan Serli gegeven, zoals verschillende koolsoorten, couchette en watermeloen.
Inge gaat over een week of vijf kijken wat ervan geworden is.
Daarna werden we gevraagd om mee te lopen ze wilden graag nog wat laten zien, in de kampong achter de huizen staan veel bomen met vruchten zoals durian, cempedak, lanzad en rambutan.
De rambutan bomen zagen prachtig uit door de mooie rode vruchten, we konden ze plukken en opeten, heerlijk.
De cempedak was iets lastiger om te krijgen de groeit hoog tegen de stam van boom aan, met lange stokken lukte het om ze naar beneden te laten vallen, ook de durian vrucht zit vaak hoog in boom en word op dezelfde manier geoogst.
We hebben overal van gegeten het was heerlijk
Ik zag dat er een eindje verder rabutan werd geoogst, takken vol rambutan werden leeggeplukt en gingen in een kruiwagen tot die vol was, en tot mijn verbazing kreeg ik een kruiwagen vol rambutan en daarbovenop nog durian en cempedak mee.
Alles werd naar de auto gebracht en in de auto geladen.
Terug in Biak zijn we eerst naar het huis van Chris gereden dat kwam mooi uit want de naaicursus was nog niet afgelopen.
Daar kon ik heel wat rambutan kwijt, toen Inge en ik weer in de auto stapten kwam ons de sterke geur van de durian ons te gemoed, geen wonder dat je die hier niet mee mag nemen in het vliegtuig.
Bij Inge ook een emmer vol afgeleverd en met wat durian, ook nog zo’n hoeveelheid naar Charles, Charles is de man die altijd bij mij was toen nog bij het waterbedrijf hier werkte hij is een echte vriend geworden.
Terug in het Intsia hotel heb ik de rest verdeelt aan het personeel en aan de gasten, ze moesten er erg om lachen dat ik met zoveel rumbutan binnen kwam.
Een klein zakje rambutan kost op de pasar 10.000 RP is 65 eurocent dat is voor veel mensen veel geld.
Het was weer een heel vrolijk avontuur, we hadden naar meer kampongs gewild maar is niet gelukt, binnenkort gaan we daar alsnog heen.
Een warme groet uit Biak,
Jantinus
-
26 Februari 2020 - 11:52
Henk Hindriks:
Goedemorgen ALLEN,
iK HEB HET GEVOEL NA HET LEZEN EN VIDEO KIJKEN DAT WIJ ER BIJ ZIJN.
Geweldig hoe het overkomt wat daar allemaal gebeurt dat moet een trots gevoel geven Jantinus.
Jammer dat Elly er niet bij is .
Nog een fijne dag gewenst in het verre mooie Biak.
groetjes,
Henk en Bets -
26 Februari 2020 - 12:30
Robert Schreurs:
Ja inderdaad: het is even op Biak rondlopen ! De kindjes op school zien er overigens keurig uit met hun uniformpjes ! En het hoofd van de school ook. Er lijkt daar waarempel nog discipline te zijn !
Eigenlijk, ondanks de armoede, beseffen ze niet hoe goed het is dat de kindjes daar nog "facebook-vrij" kunnen opgroeien. In de èchte wereld, onder de klapperbomen, in de kali, kunnen spelen, in plaats van in een virtuele, waarin veel kinderen (en volwassenen !) hier grotendeels leven......vol met stupide games, waarbij ze mekaar naar het leven staan..... -
27 Februari 2020 - 00:01
Sonja:
Heerlijk al die vruchten. Vooral de durian! Vroeger hadden we al die vruchten daar niet. Geniet er maar goed van Jantinus.
De school ziet er ook goed uit en fijn om te horen, dat er ook goede leerkrachten zijn en hart voor de gemeenschap hebben. Veel plezier nog verder. Groetjes. -
02 Maart 2020 - 11:30
Peter Versteeg:
Jantinus, Wat doe je toch geweldig werk. Het is goed te zien dat mede dankzij jou en Inge er veel voor het onderwijs en de kampongs gedaan wordt. Ik vind het werkelijk ongelofelijk dat Indonesië hier niet meer aan doet. En die vruchten.... het water loop me in de mond. Ik wens je nog veel succes en de verhalen en filmpjes lezen we hier met grote interesse en herkenning. Ik hoop dat je ook nog op de Slotheuvel geluk hebt voor je weer vertrekt.. Hartelijke groeten, Peter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
