Maandag 26 oktober
Door: Elly en Jantinus
Blijf op de hoogte en volg Jantinus en Mark
26 Oktober 2009 | Indonesië, Biak
Een groot avontuur aangeboden door Margret en Noortje.
Zoals jullie zien we zijn veilig terug, maar wat een groot avontuur, omdat te vertellen heb ik wel een paar afleveringen nodig.
Wij starten zaterdagmorgen op de Pasar in Bosnik waar wij uien tomaten knoflook en komkommers kochten, er is daar veel van het zelfde al is een tomaat een schaars artikel.
Maar we konden onze spullen inladen, daarna werd de auto werd bij de dominee geparkeerd.
Een prahu is een vrij diepe boot waar onderin de bagage gaat goed afgedekt met zeil, zelf zit je op een plank bijna boven op de boot, op enkele plaatsen kun je met je voeten naar beneden zitten maar soms moet je ze op de bagage leggen of op de rand.
Na twee uur varen gingen wij even aan wal bij een klein eiland Oereb, waar wij een zeeslang zagen zwart wit gestreept en ongeveer een meter lang, Margret en Noortje gilden het uit zo eng vonden zij dat, ik ook wel maar als er al twee gillen ben ik flink, kijk geïnteresseerd maar houd gepaste afstand.
Jantinus heeft het niet gezien want die was met Margrets vader naar een kleine kampong gelopen en heeft daar nog een schelp gekocht.
Na een half uurtje weer verder, de zee werd behoorlijk onrustiger maar een prahu ligt wel heel stabiel in het water.
Er staat altijd een van de bemanningsleden voorop de boot die de stuurman met gebaren aanwijzingen geeft. dit is nodig omdat er soms ondiepe stukken zijn waar de boot stuk kan lopen op een steen.
Ongeveer 5 uur na vertrek kwamen wij op Padaido aan in de Kampong Sasari.
Er was een zandstrand en op een 100 meter daarvan stond het huis waar wij gingen logeren een huis op palen met een kamer en drie slaapkamers, waar wij onze meegebrachte matrasjes en luchtbed konden neerleggen.
De keuken staat los van het huis met daartussen een soort steiger waarop men wast en zit.
In de keuken stonden wel een paar kerosine kooktoestellen maar er was ook een houtvuur waarop gekookt wordt.
Een hurktoilet op 200 meter van huis waar een grote plastic emmer naast staat met spoelwater, dat kun je putten uit de waterput die dichtbij er is, wij hoefden dat niet zelf te doen, wel geprobeerd natuurlijk maar het valt nog niet mee om de putemmer vol te krijgen.
Op 50 meter van huis was de plek om je te wassen een omheining van golfplaten zonder dak met daarin een paar balken op de grond om op te staan en een tafel met een paar grote bakken met water en ook daarin weer een soort plastic steelpannetje om het water over je heen te gieten.
Best te doen allemaal Margret maakte zich nogal zorgen over hoe wij dat zouden vinden en is daarin moeilijk gerust te stellen.
Wij werden hartelijk verwelkomd door de bewoners die fam. zijn van Margret en haar vader.
Truus heeft samen met de meisjes gekookt ik mocht niet meehelpen, we aten lekkere macaroni, daarna hebben we een strandwandeling gemaakt, soms moet je een stuk door het bos lopen omdat er nog veel omgevallen bomen liggen van de tsunami in 1997.
De avond valt vroeg hier en in de Kampong was er door middel van een aggregaat elektrische licht van 18.30 uur tot 22 uur verder hebben zij een gaslamp.
De mensen staan vroeg in de morgen op en gaan ook weer vroeg slapen.
Wij hebben de eerste avond aan het strand gezeten bij een kampvuur waarbij Oktov gitaar speelde en zong vaak samen met Margret en Noortje, heel erg sfeervol en onthaastend.
Zo hier eindig ik de eerste dag morgen verder met het verhaal.
Groetjes Jt en Elly
Zoals jullie zien we zijn veilig terug, maar wat een groot avontuur, omdat te vertellen heb ik wel een paar afleveringen nodig.
Wij starten zaterdagmorgen op de Pasar in Bosnik waar wij uien tomaten knoflook en komkommers kochten, er is daar veel van het zelfde al is een tomaat een schaars artikel.
Maar we konden onze spullen inladen, daarna werd de auto werd bij de dominee geparkeerd.
Een prahu is een vrij diepe boot waar onderin de bagage gaat goed afgedekt met zeil, zelf zit je op een plank bijna boven op de boot, op enkele plaatsen kun je met je voeten naar beneden zitten maar soms moet je ze op de bagage leggen of op de rand.
Na twee uur varen gingen wij even aan wal bij een klein eiland Oereb, waar wij een zeeslang zagen zwart wit gestreept en ongeveer een meter lang, Margret en Noortje gilden het uit zo eng vonden zij dat, ik ook wel maar als er al twee gillen ben ik flink, kijk geïnteresseerd maar houd gepaste afstand.
Jantinus heeft het niet gezien want die was met Margrets vader naar een kleine kampong gelopen en heeft daar nog een schelp gekocht.
Na een half uurtje weer verder, de zee werd behoorlijk onrustiger maar een prahu ligt wel heel stabiel in het water.
Er staat altijd een van de bemanningsleden voorop de boot die de stuurman met gebaren aanwijzingen geeft. dit is nodig omdat er soms ondiepe stukken zijn waar de boot stuk kan lopen op een steen.
Ongeveer 5 uur na vertrek kwamen wij op Padaido aan in de Kampong Sasari.
Er was een zandstrand en op een 100 meter daarvan stond het huis waar wij gingen logeren een huis op palen met een kamer en drie slaapkamers, waar wij onze meegebrachte matrasjes en luchtbed konden neerleggen.
De keuken staat los van het huis met daartussen een soort steiger waarop men wast en zit.
In de keuken stonden wel een paar kerosine kooktoestellen maar er was ook een houtvuur waarop gekookt wordt.
Een hurktoilet op 200 meter van huis waar een grote plastic emmer naast staat met spoelwater, dat kun je putten uit de waterput die dichtbij er is, wij hoefden dat niet zelf te doen, wel geprobeerd natuurlijk maar het valt nog niet mee om de putemmer vol te krijgen.
Op 50 meter van huis was de plek om je te wassen een omheining van golfplaten zonder dak met daarin een paar balken op de grond om op te staan en een tafel met een paar grote bakken met water en ook daarin weer een soort plastic steelpannetje om het water over je heen te gieten.
Best te doen allemaal Margret maakte zich nogal zorgen over hoe wij dat zouden vinden en is daarin moeilijk gerust te stellen.
Wij werden hartelijk verwelkomd door de bewoners die fam. zijn van Margret en haar vader.
Truus heeft samen met de meisjes gekookt ik mocht niet meehelpen, we aten lekkere macaroni, daarna hebben we een strandwandeling gemaakt, soms moet je een stuk door het bos lopen omdat er nog veel omgevallen bomen liggen van de tsunami in 1997.
De avond valt vroeg hier en in de Kampong was er door middel van een aggregaat elektrische licht van 18.30 uur tot 22 uur verder hebben zij een gaslamp.
De mensen staan vroeg in de morgen op en gaan ook weer vroeg slapen.
Wij hebben de eerste avond aan het strand gezeten bij een kampvuur waarbij Oktov gitaar speelde en zong vaak samen met Margret en Noortje, heel erg sfeervol en onthaastend.
Zo hier eindig ik de eerste dag morgen verder met het verhaal.
Groetjes Jt en Elly
-
26 Oktober 2009 - 15:52
Joke:
Nou ben ik echt jaloers op jullie ,wat een geweldige omgeving .prachtig
ik heb natuurlijk niet op een matje of een luchtbed hoeven slapen.
fijn dat je weer terug bent, ik hoop dat je weer goed gezond bent. -
26 Oktober 2009 - 15:54
Betteke:
Oh, wat een leuke trip! Ziet er heel gezellig en relaxt uit. Ben benieuwd naar het vervolg. Wordt het nog spannend??
Volgens mij moet je oppassen met de zon Elly. Die huid van jou ziet er nogal kreefterig uit! -
26 Oktober 2009 - 17:56
Adrie:
wat zijn jullie goed bezig in Papua ,Jantinus
denk je nog aan de foto voor ons je mag de foto ook op deze site plaatsen
dan print adrie hem zo uit. groeten aan jullie en Truus op biak. -
26 Oktober 2009 - 18:26
Henk:
Niet te geloven.
Je oudere zus en broer die zomaar na elkaar reageren.Een unicum welke in de arnalen vermeld mag worden.
Waarschijnlijk zou onze oudste kleinzoon Jelle het beest wat jullie in het water zagen een "zebrapier" noemen.
Toen hij een keer niet op het woord regenworm kon komen omschreef hij het met "Waterpier"een voortreffelijke omschrijving maar ja wat wil je anders met zo'n opa (om het niet zo hard te doen aankomen en zulke tantes) -
27 Oktober 2009 - 07:32
Nichtje Inge:
Lieve tante en oom,
Geweldig avontuur om mee te maken, om mee te lezen ook al heel erg leuk, al ben ik wederom ietwat jaloers!
Zelfs de zebrapier had ik wel in levende lijve willen zien, prachtig! De "uitvinder" van die mooie uitspraken heeft deze week vakantie (zijn zus vorige week)en vindt dat een goede gelegenheid om 's morgens tussen 5 en 6 uur wakker te worden, te zijn en te blijven......hij kan dus beter jullie kant op komen, op tijd het bed in en op tijd er weer uit!
Prachtige foto van oom Tinus in de boom, doet het vast goed bij een fotowedstrijd!
Liefs vanuit een druilerig Zutphen van ons viertjes. -
30 Oktober 2009 - 22:55
Hillie Koning:
Hallo Elly en Jantinus.
ja ik ben er weer en ga gewoon elke dag even langs om te reageren over op die dag.
Ten eerste kan ik me voor stellen dat Margret zo reageerd want zij heeft nu zelf gezien hoe wij leven.
maar wat een avondtuur zeg het is echt helemaal terug naar Basic.
Ik ga snel kijken naar sde Dinsdag
Hillie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
