Adat

Hier zijn er bepaalde gewoonten de Adat die nog erg bepalend is voor hoe of wat je doet in een bepaalde situatie, nu wij hier zijn stellen de mensen het erg op prijs als jij daar rekening mee houd en zo mogelijk deelneemt.
Zo kwam Jantinus vanmorgen op het werk en werd er aan hem gevraagd om tien uur terug te komen want dan werd er van hem verwacht dat hij meeging naar het ziekenhuis waar een dochter van Pa Aserem geopereerd werd.
Het is de gewoonte dat familie en bekenden dan naar het ziekenhuis komen om de familie te ondersteunen en vaak ook om met elkaar te bidden voor een goede afloop.
Je hoeft geen uren te blijven, een half uurtje is voldoende om je medeleven te tonen.
Zo komen we steeds meer dingen tegen waar wij in eerste instantie van opkijken maar waarin je ook veel goede dingen ziet, vroeger lag bij ons ook vast wat er van je verwacht werd bij rouw en trouw nu weten we vaak niet wat te doen.

Gister had ik al afgesloten toen mij ineens weer te binnen schoot dat ik nog had willen reageren op de opmerking van Henk over de naam van Asselt dat had alles te maken met de tikken die hier op school uitgedeeld worden.
Wij hadden een schoolmeester van Asselt, die ook zo nu en dan een smerige tik uitdeelde met een stok die verraderlijk snel uit zijn mouw kwam schieten, hij heeft mij nooit geslagen, ik denk dat hij heel goed wist dat onze vader dat nooit van hem zou pikken, maar je kon ook al vreselijk schrikken als hij zijn stok op je tafel aan stukken sloeg.
Het was een rare man die nooit schoolmeester had moeten worden.
Verder is er weinig bijzonder te melden nou ja onze butagas fles is leeg gelukkig pas nadat ik een heerlijke nasi goreng klaar had.