Zondag 15 november

Zoals jullie zien zijn we weer thuis, wat een weekend en weer was de reis langdurig en niet geriefelijk.
We waren met twee auto’s de auto die wij hier gebruiken en nog een gehuurde auto met chauffeur ook onze auto werd door een ander gereden want de wegen waar wij langs moesten vragen om enige ervaring.
Het was 120 km waar wij de heen weg 3½ uur en terug bijna 4 uur over gedaan hebben, wegen met grote gaten en kuilen soms bijna, soms helemaal geen wegdek.
Heel veel bruggetjes waarvan ook veel in reparatie waren waar je dan lang moest zien te komen zelfs door de rivier heen.
Maar de reis per boot was prima de zee rustig en niet zolang en een nieuwe ervaring we gingen dwars door een mangrove bos een mooi en haast onbegrijpelijk gezicht, bomen die in zeewater groeien.
Sowek is het grootste paaldorp van Papoea, de huizen staan op palen in zee soms ligt de boot dus zo voor het instappen aan de steiger en soms diep daar onder, mensen zijn dan ook erg afhankelijk van eb en vloed al hoewel een kleine prauw zonder motor weinig diepte nodig heeft.
Veel huizen zijn door loopbruggen met elkaar verbonden al is er van de loopbrug naar huis soms maar een griezelig dun plankje of een paar bamboestokken om over heen te gaan.
Een raar idee hoor logeren in een huis waar je tussen de vloerplanken door de zee ziet, de planken zijn niet vast gespijkerd en wiebelen soms onder je voeten, je loopt in huis op blote voeten en de planken zijn niet gelakt maar ik heb geen splinter gezien.

En natuurlijk waren er ook weer spannende sanitaire belevenissen, de kamarmandi (badkamer) was wel een hele ervaring, als wc is er een stuk uit een vloerplank waar je rechtstreeks in zee plast en poept, je ziet de vissen onder je door zwemmen, verder is er een bak met water waarmee je je kunt wassen en afspoelen, er is geen deur om af te sluiten alleen een gordijn, zingen of hoesten werken als slot.
Eerst is het wel wat een raar gevoel de planken zijn altijd nat, dat voelt vies maar daar moet je even door.
De eerste nacht gingen wij weer met ons zaklichtje op pad en wij liepen zachtjes terug toen Jt zei, och ik heb vergeten door te spoelen, ik kreeg er de slappe lach van en dat is lastig want iedereen hoort iedereen in zo, n huis.
Zaterdagmorgen is Jt al vroeg op pad gegaan met een paar mannen en Truus en Noortje om naar de plaatselijke waterleidingen te kijken, ik ben in huis gebleven en daar had ik geen spijt van het was nogal een klimpartij, maar daar morgen verder over.