Zaterdag 17 oktober

Naar kampong Rosayendi
.
Tot mijn vreugde bleek het inderdaad om de kampong te gaan waar ik tijdens onze vorige reis met Yayans voor Simavi ben geweest.
Alles was keurig klaar er zijn een aantal openbare tappunten en bij ieder huis is een sanitairblok met een douche en toilet gemaakt.
Dit alles is door een samenwerking met oa Unicef en Simavi tot stand gekomen.
De plaatselijke bevolking heeft voor het graaf werk gezorgd en een monteur van het waterbedrijf uit Biak heeft de aansluitingen gemaakt.
Wij waren als rechtgeaarde Nederlanders op tijd aanwezig, maar de vervangende Bupati was pas een paar uur later en daar wacht men hier geduldig op.
In het midden van de kampong was over de straat heen een tentdoek gespannen en aan beide kanten kon je zitten, al staan en zitten er overal waar je kijkt wel groepjes mensen.
Er was een dans groep die met bij behorende muziek door het midden danste echt heel leuk en een groepje vrouwen beelden uit hoe moeilijk het voor hen was voor de waterleiding er was.
In 1997 is er een tsunami geweest in hun kampong die toe aan zee was daarbij zijn de meeste huizen verwoest en ook veel mensen zijn daarbij omgekomen.
Deze nieuwe kampong ligt dan ook meer landinwaarts en hoger.
Er was ook een handenwasplaats gemaakt, een onderdeel van het hygiëne plan voor kinderen van Unicef, ik hoorde dat 15 oktober hier de dag van het handen wassen is ter herdenking van de eerste kennismaking met zeep, dat werd dus nu maar vandaag gelijk gedaan.
Er was ook traditioneel gekookt er wordt dan een kring van gloeiende stenen neer gelegd waarop bananenblad en daarop leggen zij dan een soort wortels die ook weer afgedekt worden en daarop kunnen ook weer groenten of varkensvlees worden gedaan allemaal in lagen afgedekt met gloeiende stenen en bladeren, hier was de heuvel zo,n 1,5 m doorsnee,
Het rook een beetje naar persvoer niet echt lekker maar dat kwam door het bananenblad niet door de inhoud
Er was een aantal mensen die mij herkenden van de vorige keer, niet zo moeilijk natuurlijk als je de enige blanke bent.
En zij waren ook erg blij dat Jantinus er was er kwam dan ook een stoet belangrijke mensen om hem te begroeten.
Het hoofd van de kampong spreekt een aardig woordje Nederlands en wilde zijn naam schrijven in Jt aantekenboekje ook vroeg hij om guldens met afbeelding van de koningin, van de euro snapte hij niks maar wilde ze wel hebben.
We hebben in de stad gegeten, en omdat hier de maaltijd niet tegelijk gebracht word kon Jt eten en ik met Mark die belde kletsen, toen mijn eten kwam kon Jt het overnemen die had zijn bord al leeg, ieder nadeel heb zijn voordeel.
Vanavond onze mooie boot opgehaald en nog een poosje rondgekeken op het festival, maar om 9uur zijn we naar huis gegaan en zitten ondertussen aan een heerlijk glaasje port.