Live muziek bij het diner

Vandaag nog een lange rit terug naar Makassar langs mooie rijst velden en door een berggebied waar het soms griezelig rijden was op de smalle wegen.
Dat het soms eng was lag ook aan onze chauffeur die naar ons idee te veel risico nam, toen Jt daar wat van gezegd had keek hij steeds even opzij en dan zei hij oeps.
Afgelopen dagen was hij ook al een paar keer bijna in slaap gesukkeld als Jt er niet op gelet had, bovendien sprak hij totaal geen Engels, wat als voordeel heeft dat hij niet steeds met je wil praten, maar eigenlijk toch heel lastig, weer wat geleerd.
Dus missen zullen wij hem niet, vanmiddag hebben we weer gebruik gemaakt van de becak, Trea en ik op een rit in dezelfde, die man had een hele trap maar hij wilde het zelf dus hebben wij schandalig genoeg vreselijk gelachen toen hij een heuveltje op moest.
We hebben bij Garuda onze ticket voor morgen opgehaald en zijn toen weer met een becak naar een restaurant gegaan om te eten tot onze verbazing stonden er ook bitterballen op de kaart.
Verder nog rond gekeken in een groot warenhuis, niks gekocht maar leuk om even te zien.
Vanavond in ons hotel gegeten waar een bandje speelde, zij zongen en speelden leuk, zij vroegen ons of wij een verzoeknummer hadden Trea heeft een nummer van Eric Clapton gevraagd en dat deden ze leuk.
We hebben ook nog een fijn bericht de jongens komen weer naar ons toe, woensdag komen zij op Bali aan, dit alles is geregeld door hun reisverzekering een compliment waard.