Verjaardag aan het strand

Ja, dat kan hier in februari op je verjaardag aan het strand picknicken, maar we zijn begonnen met het toezingen van de jarige en het aansnijden van de door Truus gebakken verjaardagstaart.
Yujun Sandiki en twee zusjes van Yujun kwamen als verrassing met mondbakkes op al dansend binnen wat de jarige erg leuk vond.
Hier is het gebruikelijk dat de jarige aan een aantal mensen een hapje van de taart voert.
Na het uitpakken van de cadeautjes zijn we naar Bosnik vertrokken om aan het strand te eten en te zwemmen, we hadden wel wat pech met het weer het regende nogal maar vooral de kinderen hebben met veel plezier gespeeld in zee.
Wij zijn niet wezen zwemmen dit keer maar hebben gezellig gekletst, met alle bekenden en tot onze verbazing zagen wij een school zwarte dolfijnen voorbij gaan een prachtig gezicht, het is genieten als je op zoiets wordt getrakteerd.
Het kleine nichtje van Ina, Simonie van 16 maanden ging voor het eerst naar de zee en volgens de Adat ( gewoonte recht) van haar familie moest zij muntjes in zee gooien om de zee gunstig te stemmen voor haar in de rest van haar leven.
De Adat speelt hier een grote rol zo hoorden wij naar aanleiding van de moord die plaats vond op de pasar dat wanneer je iemands kind dood door moord of ongeval je een van je eigen kinderen moet afstaan aan de getroffen fam. ( Mark en Trea wat een geluk dat jullie volwassen zijn en papa rijd ook voorzichtig) je moet er niet aan denken, zo wie zo niet dat je zoiets overkomt, maar wel eng, het valt ook met geld af te kopen maar dat kan bijna niemand op brengen ze gaan er vanuit dat jouw kind voor jou zorgt als je oud bent dus is het kostbaar.
In het geval van deze week is het opgelost omdat beide personen zijn overleden.
Ook wanneer je een hond of een kip dood rijd moet je betalen, als de dader doorrijdt zet de eigenaar gewoon de weg af om de dader op te wachten, een teefje is bv meer waard dan een reu omdat zij jongen kan voortbrengen.
Nog even terug naar het strand er kwam een vrouw bij Inge om te vertellen dat er een man onder een afdak van het strand lag die ernstig ziek was, zij vroeg Jt te gaan kijken.
Het bleek een Fransman te zijn die samen met zijn vrouw rondtrekt in Papoea, zij hadden 14dagen in de jungle geslapen en ook hier sliepen zij in de open lucht zonder klamboe en zonder preventie middelen tegen malaria, hoe dom kun je wezen.
De man wilde niet naar een ziekenhuis omdat hij dacht dat het niet veilig was wat betreft gebruik van injectie en infuus naalden, als je dat denkt hoor je die dus bij je te hebben maar ook dat hadden ze niet.
Mijn verstand staat stil als ik dit soort mensen tegen kom, de Papoea’s in de buurt maakten zich zorgen om deze man en riepen dus onze hulp in, met vereende krachten is hen duidelijk gemaakt dat het levensgevaarlijk is om je niet te laten behandelen.
Het eind van het lied was dat Jt hen samen met Noortje en Robert 20km verder naar het militair hospitaal heeft gebracht, waar hij is opgenomen, Ronny de arts vroeg aan Jt hoe het met de vorige patiënt was.
Al met al kwamen we nog maar net voor donker weg bij het strand en heeft Jt er weer extra ritten opzitten langs een weg vol loslopende honden en kippen. Risicovol zie boven.
Het was me het dagje wel maar de leuke dingen voeren gelukkig de boventoon.