Afscheid van Biak

Ondertussen zijn we allemaal veilig terug in Nederland, maar voor ik afsluit wil ik nog verslag doen van de laatste dagen.
Donderdag moesten wij dus eerst naar een begrafenis, het is een heel ander gebeuren dan bij ons maar even indrukwekkend en liefdevol naar de familie van de overledene.
Donderdagavond namen wij afscheid van onze vrienden met zoals in Biak gebruikelijk, samen eten.
Het was weer erg gezellig maar veel mensen vinden het toch verdrietig dat we weggaan.
Vrijdag zijn we samen met de kinderen naar Samber gereden waar we de laatste foto’s van de huizen in het bouwproject hebben gemaakt die zien er goed uit.
Alles is nog niet klaar, een man doet het werk helemaal alleen dus dat kost tijd, maar hij maakt het mooi en is blij met het materiaal dat hij heeft gekregen.
Hierna zijn de kinderen door de kampong aan de zee gelopen en reden wij verder op met de auto naar het strand.
Het duurde lang voor zij bij ons waren, ze genoten van alles wat er te zien is en met een horde kinderen die mee liepen om zich heen kwamen zij weer bij ons.
We hebben gegeten aan het strand en zijn daarna naar Urfu gereden daar is geen mooi strand maar een kerk die vlak aan zee ligt.
Jantinus en de kinderen zijn met een prahu van daaruit naar kampong Padwa gevaren en hebben daar foto’s gemaakt van skeletten die daar hoog boven de zee liggen.
Het is de enige plaats waar vroeger doden boven de zee werden gelegd en later als het skeletten waren in holle bomen boven op een berg gelegd werden, heel vreemd dat dit alleen daar gedaan werd en niet in de omliggende kampongs.
Om vier uur wachtte ons nog een verrassing, we waren via sms gevraagd te komen kijken hoe men traditioneel kookt Berapen, dit was bij Kartika haar huis.
Wij dachten dat het iets van de kerk was maar het bleek dat dit speciaal voor ons werd gedaan.
Er worden stenen heet gemaakt door er vuur tussen te stoken, het brandende hout wordt weggehaald waarna er
Zoete aardappelen en cassave, op word gelegd daarna, kip, varkensvlees en vis in bladeren verpakt, die worden afgedekt met bananen blad en daarop weer hete stenen daarover weer een dikke laag blad, hierover kwam een plastic kleed,
(niet traditioneel maar het broeit lekker)
Na een uurtje is het eten klaar, Jantinus en ik moesten volgens traditie helpen de bladeren eraf halen, waarna we gingen eten.
Het smaakte heerlijk en het is Kartika wel toevertrouwd er lekkere bij gerechten bij te maken, als ze geen dominee meer wil zijn kan ze zo als kok aan het werk.
Omdat we al gegeten hadden hebben we ons afscheid eten aangeboden door de kinderen maar wat later op de avond gedaan, ook dat was gezellig.
Tussen de bedrijven door de koffers gepakt en nog een biertje met de kinderen.
Het blijft een geweldige herinnering samen met de kinderen veertien dagen aan de andere kant van de wereld door te brengen, we hebben er allemaal erg van genoten.
Rest mij nog onze grote dank uit te spreken naar allen die een gift voor het werk op Biak overgemaakt hebben, wij zijn daar erg dankbaar voor en kunnen met de hand op ons hart beloven dat het bij de allerarmsten terecht komt.
Er wordt 1x in de twee maanden aan 40 gezinnen een voedsel pakket gebracht waarin, 15 kilo rijst, een kilo suiker een pakje thee een blikje gecondenseerde melk een fles olie en toiletzeep.
Voor 30 kinderen wordt er schoolgeld betaald en of uniformen en schoolbenodigdheden, komend schooljaar gaan er drie naar de universiteit, wat zonder hulp niet mogelijk zou zijn.
Ook worden er nog steeds naailessen gegeven.
Waar nodig kopen we medicijnen kinderkleding en niet te vergeten bouwmaterialen voor het opknappen of nieuw bouw van huizen.
Het geeft een geweldig goed gevoel om hierin een begeleidende rol te kunnen spelen en daardoor wat te kunnen betekenen voor deze mensen.